Σάββατο 16 Ιουλίου 2016

Tι συμβαίνει στην Ευρώπη – Τι φοβούνται σήμερα ( άρθρο μου στην εφημερίδα Καρφίτσα της 2/7/2016)


Οι εξελίξεις την εβδομάδα που πέρασε ήταν καταιγιστικές. Πρώτα και κύρια το Brexit και ακολούθως οι εθνικές εκλογές στην Ισπανία συνθέτουν μία εικόνα που πρέπει να αναλυθεί καθώς είναι βέβαιο πως θα επηρεάσουν την πορεία της Ένωσης στο μεσοπρόθεσμο μέλλον. Το Brexit είναι αποτέλεσμα της βούλησης του εκλογικού σώματος της Μεγάλης Βρετανίας και ως εκ τούτου πρέπει να γίνει σεβαστό. Οποιαδήποτε σκέψη για ακύρωση αυτής της απόφασης, μπλοκάρισμα των εξελίξεων και ανατροπή της με νομικά μέσα ή διαφοροποιημένες πολιτικές ερμηνείες θα είναι λανθασμένη. Χρόνος υπήρχε πολύς, διάλογος έγινε, επιχειρήματα αναπτύχθηκαν, κόμματα διχάστηκαν, επάλληλες διαιρετικές τομές εμφανίστηκαν με απολύτως διακριτό τρόπο και όλα αυτά οδήγησαν στη συγκεκριμένη απόφαση.

Φόβος απώλειας εθνικής κυριαρχίας και αυξημένης μετανάστευσης

Σίγουρα ειπώθηκαν ανακρίβειες και ψεύδη, σίγουρα επιχειρήθηκε επένδυση στο φόβο και την ανασφάλεια. Σίγουρα οι καμπάνιες των δύο στρατοπέδων μεταχειρίστηκαν κάθε δυνατό, θεμιτό και αθέμιτο επιχείρημα για να ωφεληθούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ανάκληση ενός βασικού επιχειρήματος του LEAVE την επαύριο της επικράτησής του πως τα 350 εκατομμύρια στερλίνες εβδομαδιαίως  που υπολογίζεται η συμμετοχή στον ενωσιακό προϋπολογισμό θα μπορούν να δίνονται στο εθνικό σύστημα υγείας (ΝHS). Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις ο Nigel Farage το απαρνήθηκε και ομολόγησε πως επρόκειτο για λάθος. Αυτά όμως είναι στο παιχνίδι και εν πολλοίς είναι αναμενόμενα. Οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα είναι πολυποίκιλοι και έχουν παρουσιασθεί αρκετά αναλυτικά. Ο παραδοσιακός ευρωσκεπτικισμός των Άγγλων, ο συνεχής εξαιρετισμός τους από την ενωσιακή διαδικασία, τα λάθη του πρωθυπουργού Cameron, η χλιαρή καμπάνια των Εργατικών υπέρ του REMAIN, η ελκτική προοπτική μιας αντι-ελίτ ψήφου  (fuck-you vote) που αθροίζει διαφορετικά αιτήματα και προσδοκίες, ο φόβος μιας αυξημένης μετανάστευσης, ο φόβος της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας συνέθεσαν το αποτέλεσμα.

Η παραίτηση Κάμερον και ο διχασμός του κόμματος του…

Αξιοσημείωτες είναι οι διαιρετικές τομές που εμφανίστηκαν ως επάλληλοι κύκλοι. Παρατηρήθηκε διαφορετική στάση των ψηφοφόρων ανάλογα με την ηλικία, την γεωγραφική περιοχή, το μορφωτικό επίπεδο. Επίσης καταγράφηκε απόκλιση των επιμέρους αποτελεσμάτων της Σκωτίας, της Β. Ιρλανδίας, του Γιβραλτάρ και της Αγγλίας ενώ το Λονδίνο έδωσε διαμετρικά αντίθετα αποτελέσματα σε σχέση με την τελευταία. Σε μεγάλες αναταράξεις μπαίνει τόσο η ΕΕ όσο όμως κυρίως η Μεγάλη Βρετανία λόγω ακριβώς αυτών των διαφοροποιήσεων. Σκωτία, Β. Ιρλανδία και Γιβραλτάρ φαίνεται να εξετάζουν τρόπους και ενέργειες ώστε ή να ανατρέψουν την απόφαση ή να διεκδικήσουν αυτονομία/ανεξαρτησία. Η παραίτηση του Cameron δημιουργεί εν τοις πράγμασι ένα σημαντικό κενό καθώς το κόμμα του παραμένει βαθιά διχασμένο, οι εσωκομματικοί αντίπαλοι που ηγήθηκαν της καμπάνιας του LEAVE φαίνονται ανέτοιμοι έως απρόθυμοι να αναλάβουν και η ΕΕ δείχνει να τηρεί μία κάπως σκληρή στάση απαιτώντας να αρχίσουν άμεσα οι διαδικασίες αποχώρησης. Οι Εργατικοί αντιμετωπίζουν παρεμφερή προβλήματα και συνολικά το εγχείρημα αποχώρησης είναι πολυδαίδαλο καθώς αγγίζει πάμπολλους τομείς της διακυβέρνησης, της καθημερινότητας και της οικονομίας. Στο μέτωπο της ΕΕ τώρα σίγουρα το Brexit ήταν ένα σοκ που αναμένεται όμως να πυροδοτήσει διαδικασίες και να επιταχύνει τον χρόνο. Αν αυτές οι διαδικασίες οδηγήσουν σε περαιτέρω ενοποίηση, σε Ένωση 2 διακριτών ταχυτήτων ή σε διάλυση είναι ζήτημα ανοιχτό.

Το 2% του ΑΕΠ της ΕΕ και τα έξι χρόνια… φαγούρας

Σε κάθε περίπτωση όμως όλοι αντιλαμβάνονται πως κάτι πρέπει να αλλάξει. Φαίνεται να επανέρχεται η πολιτική στην Ένωση καθώς οι σοσιαλδημοκράτες τάσσονται υπέρ της ενίσχυσης της ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης ενώ οι χριστιανοδημοκρατικές ηγεσίες τηρούν στάση αναμονής.  Σε ό,τι αφορά εμάς, την Ελλάδα πρέπει να σκεφτούμε τα εξής. Παύουμε πλέον να είμαστε το μείζον ζήτημα στην Ένωση. Δεν είναι φυσικό και λογικό το 2% του ΑΕΠ της ΕΕ να απασχολεί επί μία 6ετία τις ηγεσίες και τους θεσμούς. Καλούμαστε να προσαρμοστούμε γρήγορα στις όποιες νέες συνθήκες και προδιαγραφές πιθανόν τεθούν ώστε να παραμείνουμε μέλος στο σκληρό πυρήνα της Ένωσης. Ο δικός μας εξαιρετισμός, οι συνεχείς αναβολές μεταρρυθμίσεων, οι καθυστερήσεις νομίζω πως πλέον δεν θα γίνουν ανεκτές από κανέναν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου