Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Γιατί η Δημοκρατική Συμπαράταξη ΔΕΝ έπρεπε να υπερψηφίσει το εφάπαξ επίδομα στους συνταξιούχους και άλλες χριστουγεννιάτικες ιστορίες


Η Δημοκρατική Συμπαράταξη, ως βασικός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ευρύτερου χώρου της κεντροαριστεράς διακηρυκτικά και καταστατικά αναγνωρίζει τον εαυτό της ως την ελληνική κομματική έκφραση του πολιτικού ρεύματος της σοσιαλδημοκρατίας, του δημοκρατικού σοσιαλισμού ή της σύγχρονης ευρωπαϊκής μεταρρυθμιστικής αριστεράς. 

Η συνέχιση πολιτικών επιδοματικού χαρακτήρα και μάλιστα χωρίς κανέναν σχεδιασμό, χωρίς καν να ληφθούν υπόψη οι έρευνες και οι μελέτες, δεν είναι σοσιαλδημοκρατική. Είναι μία απαράδεκτη μεταπολιτευτική έξη που ταυτίζει την παροχολογία με το δημόσιο συμφέρον, που ταυτίζει την επιδοματική  με την φιλολαϊκή πολιτική και ταυτόχρονα αναπαράγει όλο την παθογένεια που μας οδήγησε στην κρίση.

Επιπροσθέτως, η κοινωνική ομάδα που επιλέχθηκε να ενισχυθεί από την καταβολή αυτού του εφάπαξ επιδόματος δεν είναι αυτή που έχει την μεγαλύτερη ανάγκη. Οι συνταξιούχοι, παρά τις περικοπές των εισοδημάτων τους δεν είναι αυτή τη στιγμή οι πιο αδύναμοι της κοινωνίας μας. Προηγούνται οι άνεργοι, οι μακροχρόνια άνεργοι/ εκτός εργατικού δυναμικού, οι αυτοαπασχολούμενοι. 




Πέραν αυτού, με την επιλογή ενίσχυσης των συνταξιούχων συνεχίζουμε στην πεπατημένη της διαγενεακής ανισότητας. Αγνοούμε τη νέα γενιά, νέους επιστήμονες, νέους επαγγελματίες και επιχειρηματίες στη δουλειά των οποίων θα βασιστεί το κοινωνικό συμβόλαιο της επόμενης 20ετίας. Συνεχίζουμε να τους αντιμετωπίζουμε ως είλωτες και εμμέσως τους υποδεικνύουμε την πόρτα της εξόδου, μετατρέποντας της Ελλάδα σε χώρα γερόντων με βάση το δημογραφικό προφίλ της χώρας. 

Το θυμικό όλων μας στην ελληνική κοινωνία αυτόματα μας υποδεικνύει πως ένας φτωχός γέροντας έχει ανάγκη. Είναι η συλλογική μας μνήμη που έχει καταχωρήσει τα γηρατειά ως την πρώτη κοινωνική ομάδα που δικαιούται στήριξης. Αυτή όμως είναι η εικόνα της Μεταπολίτευσης όπου οι γονείς της γενιάς του Πολυτεχνείου ήταν όντως η γενιά των πολέμων, της φτώχειας, των κατατρεγμών και της ανυπαρξίας κοινωνικών δομών. 

Το 2016 και με 150 δισεκατομμύρια από τον κρατικό προϋπολογισμό επιδότηση του ασφαλιστικού μόνο το διάστημα 2000-2015, με συνταξιούχους των 38 - 43 -48 -52 και 55 ετών η εικόνα αυτή είναι επίπλαστη.

Μία σοσιαλδημοκρατική πολιτική θα αξιοποιούσε τα χρήματα, στην προκείμενη περίπτωση 617 εκατομμύρια ευρώ, χρησιμοποιώντας ένα βασικό εργαλείο των σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών των τελευταίων ετών - τη στόχευση. Στοχευμένο κοινωνικό κράτος πρόνοιας είναι η απάντηση έναντι του παλαιοσοσιαλδημοκρατικού που ήθελε καθολικό, καθώς οι πόροι για το δεύτερο δεν υπάρχουν. Οπότε ανάμεσα στη νεοφιλελεύθερης οπτικής παροχή ενός εφάπαξ επιδόματος και τον αναπροσανατολισμό δαπανών στη στήριξη κοινωνικών υπηρεσιών, η σοσιαλδημοκρατία θα επέλεγε το δεύτερο ασυζητητί. Θα επέλεγε είτε να ενισχύσει νοσοκομεία και μονάδες εντατικής θεραπείας που υπολειτουργούν, είτε να επιδοτήσει νέες θέσεις εργασίας μέσω των υφιστάμενων δομών, είτε να κατευθύνει τους πόρους σε έρευνα και καινοτομία, σε στήριξη δια υποτροφιών νέων επιστημόνων.

Όμως όχι. Είτε κυβερνά η Δεξιά, είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε η Αριστερά το ''δώκε και μένα μπάρμπα'' είναι κυρίαρχο. Η ελεημοσύνη που ''ανεβάζει'' τον ελεήμονα και τον περιβάλλει με τον μανδύα της φιλολαϊκότητας είναι η πρέζα του πολιτικού μας συστήματος. Ιδιαίτερα μάλιστα αν αυτή η ελεημοσύνη συναρθρώνεται με την διεκδίκηση κάποιου κομματικού εκλογικού οφέλους τόσο το καλύτερο.

''Πώς θα πάμε στα καφενεία των χωριών μας και θα πούμε στους εκεί μπάρμπες ότι ψηφίσαμε να μην πάρουν το επίδοματάκι αυτο'', αναφώνησαν με μιας αρκετοί - αν όχι όλοι οι βουλευτές και πολιτευτές. ''Τί θα τους πούμε; Οτι ο Τσίπρας τους δίνει και μεις όχι''; Αυτές είναι οι σκέψεις πολλών βουλευτών μας. Αυτές είναι οι σκέψεις πολλών πολιτευτών και μονίμων στελεχών μας. 

Βέβαια η απάντηση είναι ενα ξεκάθαρο ΟΧΙ. Θα τους πείτε ''ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΑΛΛΟΥ''.Και μετά θα τους εξηγήσετε το σχέδιό σας, το σχέδιό μας. Ήρεμα και απλά. Αυτό προϋποθέτει όμως να υπάρχει, να έχει μελετηθεί. 

Ο καιρός που χειροκροτούσαμε όποιον μοίραζε λίγο ή πολύ χρηματακι όπως όπως, χωρίς σχέδιο, υποκύπτοντας σε ομάδες πίεσης και συντεχνίες, υποτασσόμενος στη μερικότητα και όχι στο κοινό καλό, χωρίς αντίληψη δημοσίων πολιτικών, χωρίς συναίσθηση θεσμοποιημένων αδικιών που έστηνε και διόγκωνε, με μονο οδοδείκτη το κομματικό εκλογικό όφελος, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Προσπαθούμε με λάθη και πισωγυρίσματα εδώ και 7 χρόνια να πείσουμε τον κόσμο για τα κακώς κείμενα της μέχρι το 2009 κατάστασης, τα λάθη , τις αστοχίες, τα μπαλαμουτια, τον υπέρμετρο δανεισμό, τις ομάδες πίεσης και συντεχνίες, τις κακές δημόσιες πολιτικές που δεν βασιζονταν σε στοιχεία αλλά σε πελατείες και μπαλαμούτια. 
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΛΥΓΙΖΟΥΝΕ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΜΑΣ. 

Άρα η Δημοκρατική Συμπαράταξη πρέπει να αποφασίσει : 
======================
-εάν θα πολιτευθεί λαμβάνοντας υπόψιν τα δεδομένα, τις έρευνες , τις μετρήσεις, τους αριθμούς
-εάν θα πολιτευθεί τιμώντας τις καλές παραδόσεις και περιόδους της διακυβέρνησης της χώρας όπου ενήργησε μεταρρυθμιστικά, με σχέδιο, με στόχο το βέλτιστο κοινωνικά αποτέλεσμα
-εάν θα πολιτευθεί προσεγγίζοντας τις αρχές της για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, αλληλεγγύη στους αδύναμους, στοχευμένη κοινωνική πρόνοια
-εάν θα αξιοποιήσει το αξιόλογο πολιτικό προσωπικό που έχει σε όλους τους τομείς και που τις υποδεικνύει λύσεις και προτάσεις
-εάν θα τιμήσει την προσπάθεια που και η ίδια η παράταξη έκανε για τη σωτηρία της χώρας από το 2009 και το 2012
Η'
-εάν θα ακολουθήσει παράδειγμα Κώστα Καραμανλή με 3χίλιαρα και Αλέξη Τσίπρα με 300ευρα
-εάν θα κοιτάξει ξανά το εφήμερο αλλά βλαπτικό
-εάν θα πορευθεί με γνώμονα μια ρηχή αντίληψη περί φιλολαϊκού
-εάν θα παραμείνει συνδεδεμένη ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΟΜΑΔΑ αγνοώντας τα δεδομένα και τις συνθήκες