Σάββατο 16 Ιουλίου 2016

Κόκκινη γραμμή η παραμονή στην εξουσία ( άρθρο μου στην εφημερίδα Καρφίτσα της 28/5/2016)


Μετά το πρώτο απολύτως καταστροφικό εξάμηνο του 2015 της δήθεν διαπραγμάτευσης, έλαβε χώρα μία στροφή της κυβέρνησης που οδήγησε σε μία δυσβάσταχτη συμφωνία. Μεσολάβησαν νέες εθνικές εκλογές όπου ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ υποσχέθηκαν παράλληλο πρόγραμμα και πολιτικές αντιρρόπησης που θα ελάφρυναν τα βάρη του μνημονίου. Κέρδισαν τις εκλογές  με στόχο μια γρήγορη αξιολόγηση, που εντός του έτους θα οδηγούσε σε εκταμίευση των δόσεων και επαναφορά σε μία τρόπον τινά κανονικότητα. Αντί αυτού όμως επιδόθηκαν σε μία συστηματική προσπάθεια διαστρέβλωσης των γεγονότων και των αριθμών. Προσπάθησαν, αυτό που λέει ο θυμόσοφος λαός μας, να βαφτίσουν το κρέας ψάρι. Ξεκίνησε ακόμα μία (δήθεν) διαπραγμάτευση που αντί να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2015, μέσα από παρατάσεις, καθυστερήσεις και κωλυσιεργία, να είναι ανοιχτή στα μέσα Μαΐου 2016. Αν όλες αυτές οι παρατάσεις είχαν κάποιο θετικό αποτέλεσμα δεν θα έλεγε κανείς τίποτα. Όμως, όχι μόνο δεν έχουν θετικό αποτέλεσμα – καθώς δεν αξιοποιούνται για εύρεση δικαιοτέρων λύσεων και προσφορότερων επιλογών – αλλά αντίθετα προσθέτουν βάρη και ανεβάζουν τον τελικό λογαριασμό. Αν ο χρόνος αυτός αξιοποιούνταν ώστε να εντοπιστούν άσκοπες κρατικές δαπάνες, να σχεδιαστούν πολιτικές εξοικονόμησης, νοικοκυρέματος, άρσης εμποδίων στο επιχειρείν, απελευθέρωσης αγορών και γενικότερα μεταρρυθμίσεων ( αλλαγών σε κράτος και οικονομία) όλοι θα στήριζαν τις προσπάθειες αυτές.  Τελικά δεν έγινε τίποτα από αυτά. Η δήθεν διαπραγμάτευση στόχευε αποκλειστικά στο να κάνει διαχειρίσιμες τις όποιες ενστάσεις εντός του κυβερνώντος κόμματος και των κοινοβουλευτικών ομάδων.
Μοναδικό μέλημα να μην υπάρξουν απώλειες. Κόκκινη γραμμή η παραμονή τους στην εξουσία και ας έχουν απολέσει κάθε σύνδεση με την κοινωνία και κάθε επαφή με τις προεκλογικές τους διακηρύξεις. Καμία παραίτηση, καμία διαφοροποίηση, «ναι σε όλα», πλην μιας ελάχιστης διαφοροποίησης της βουλευτού Κατριβάνου. Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, σε κάθε διαδικασία υπερψήφισης μέτρων ηπιότερων των σημερινών είναι απώλειες – έχει και αυτό την αξία του. «Υπερψηφίζουμε αλλά πονάμε. Στενοχωριόμαστε. Δεν είναι αυτό το πρόγραμμά μας, είναι προϊόν εκβιασμού». Διαβάζουμε όμως στην επιστολή παραίτησης της κ. Κατριβάνου το εξής χωρίο : «Από τον Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα νιώθω, κάθε μέρα, να επιβεβαιώνεται η ύπαρξη μιας συνεχούς επιτροπείας, που κάνει ασφυκτικά τα περιθώρια άσκησης πολιτικής, που ακυρώνει ουσιαστικά τη δυνατότητα να αλλάξει η ζωή μας. Εφαρμόζουμε μέτρα και πολιτικές που έρχονται σε αντίθεση με τον πυρήνα των αξιών και της πολιτικής μας• ταυτόχρονα, όμως, αδυνατώ να σκεφτώ οποιαδήποτε αξιόπιστη εναλλακτική».
Σε αυτό το χωρίο εμπεριέχεται μεγάλο μέρος της προβληματικής της Ελληνικής ( και όχι μόνο) Αριστεράς σε όλες της τις εκφάνσεις – ακόμα και τη σοσιαλδημοκρατική.Δηλαδή η Αριστερά, με την πολύ ευρεία έννοια του όρου, έχει ένα πρόγραμμα που εκφράζει -ας πούμε – τον πυρήνα των αξιών της ( αναδιανομή, κοινωνικό κράτος, παροχές, κατανάλωση, ισότητα, ισότητα ευκαιριών) αλλά δεν έχει να πει τίποτα (;) για τις υλικές προϋποθέσεις. Δηλαδή το πρόγραμμά της επί της ουσίας δεν ασχολείται με τις υλικές προϋποθέσεις, παρά μόνο με την «διανομή». Είναι κάπως σαν να λέμε «έχουμε ένα πάρα πολύ καλό πρόγραμμα, φιλολαϊκό, αλλά πρέπει κάποιος έξω από το σύστημα που εμείς διαμορφώνουμε και διαχειριζόμαστε να μας δώσει το χρήμα/ πλούτο ώστε να το κάνουμε» Υποστηρίζει η Κατριβάνου πως «εφαρμόζουμε μέτρα και πολιτικές που έρχονται σε αντίθεση με τον πυρήνα των αξιών και της πολιτικής μας». Γιατί το πράττει αυτό; Γιατί δεν εφαρμόζουν το δικό τους πρόγραμμα; Είναι προδοτική κυβέρνηση; Όχι. Απλά διότι συγκρούεται με την πραγματικότητα των μαθηματικών, όπου μαθηματικά, λογίζουμε την πραγματικότητα των υλικών προϋποθέσεων. Άρα έχει μηδενική αξία ο όποιος κλαυθμός και οδυρμός, έχει μηδενική αξία η παραδοχή αδυναμίας εναλλακτικής και έχει μια αξία ότι η συγκεκριμένη, παραδεχόμενη αυτά πάει σπίτι της. Οι υπόλοιποι που μένουν από ψυχρή και κυνική ιδιοτέλεια όμως, τουλάχιστον ας σταματήσουν τις κλάψες και τις ουτοπικές αναγωγές.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου