Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Ολόκληρο το άρθρο μου για το FREE POLIS ( λόγοι χώρου εμπόδισαν την δημοσίευσή του)


Kαλλικράτης. Αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη. 
( διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρο το έντυπο καθώς και το τελικό άρθρο - εμφανώς πιο περιληπτικό)

   Θεωρώ πως έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί τα πάντα για την κρίση και το πως την βιώνει η χώρα μας. Χιλιάδες απόψεις, αναλύσεις, προτάσεις, παρατηρήσεις, διαφωνίες αλλά και συμφωνίες, έχουν αναπτυχθεί επαρκώς. Ο δημόσιος χώρος καταλαμβάνεται επιτακτικά μόνον από τέτοιες καθώς είναι τέτοια η ένταση των ανατροπών που λαμβάνουν χώρα αυτόν τον καιρό, που δεν επιτρέπει και δεν αφήνει χώρο για άλλες κουβέντες. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό, σιγουρα όμως αυτή είναι η πραγματικότητα.
Στα πλαίσια λοιπόν μιας τέτοιας κρίσης που καταργεί όλες τις μεταπολεμικές και μεταπολιτευτικές βεβαιότητες της Ελληνικής Πολιτείας, η αυτοδιοίκηση και η κρατική διοίκηση δεν θα μπορούσαν επουδενί να παραμείνουν ως είχαν. Εκτός της αδήριτης και διαπιστωμένης ανάγκης για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στους τομείς αυτούς, θα τολμούσε να πει κανείς πως ένα σημαντικό μερίδιο ευθύνης γαι την σημερινή κατάσταση φέρουν ακριβώς αυτοί οι δύο τόμείς.
Χωρίς να αποτελούν εξαίρεση από τον κανόνα, αλλά αντίθετα αξιόπιστα δείγματα νεοελληνικού διοικείν, τόσο η κρατική διοίκηση όσο και δυστυχώς η τοπική αυτοδιοίκηση, συγκέντρωναν όλες εκείνες τις παθογένειες που απαντούνταν ανά την επικράτεια.
Μια μεταρρυθμιστικη προσπάθεια ήταν επιβεβλημένη. Ένα συμμάζεμα, μια καταγραφή και μια στοιχείωδης εξορθολογιστική κίνηση ήταν αναμενόμενη. Θα έλεγε κανείς πως ακόμη και χωρίς κρίση, οι αλλαγές ήταν επιβεβλημένες. Όπως μας ενημερώνει η αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου τότε : «Τοπική αυτοδιοίκηση που δεν διαθέτει το απαραίτητο μέγεθος, ή στερείται τους αναγκαίους, για την εκπλήρωση της αποστολής της, πόρους, τείνει να εκφυλιστεί σε φορέα με συμβολικό ή/και διεκδικητικό χαρακτήρα. Μια τοπική αυτοδιοίκηση χωρίς επιχειρησιακή ικανότητα, τείνει να ασχολείται με την εσωτερική της αναπαραγωγή και τη μεσίτευση τοπικών συμφερόντων σε άλλα επίπεδα άσκησης της εξουσίας και όχι με την επίλυση των τοπικών προβλημάτων από δημοκρατικά νομιμοποιημένα και πολιτικά υπεύθυνα και υπόλογα, έναντι των τοπικών κοινωνιών, όργανα ». Η νομικοπολιτική διατύπωση περιέγραψε εξευγενισμένα αυτό που ξέραμε όλοι μας για την τοπική αυτοδιοίκηση. Η απουσία σχεδίου, η έλλειψη πόρων, η κακοδιαχείρηση στα όρια της παρανομίας, οι πελατειακές σχέσεις ήταν δυστυχώς ο κανόνας.
Θα αναρωτηθεί κανείς αν όλα αυτά εξαλέιφονται με ένα νόμο και με μια αναδιάταξη του αυτοδιοικητικού χάρτη; Τρόποι συμπεριφοράς, πρακτικές δεκαετιών, ισχυρά διαρθρωμένα συστήματα εξουσίας, πελατειακά δίκτυα και ανορθολογισμός προτεραιοτήτων, τοπικισμός και μικροκομματικά συμφέροντα έχουν επιδείξει μια εκπληκτική αντοχή στο χρόνο. Παρά τις όποιες ιστορικά προσπάθειες εκσυγχρονισμού και εξορθολογισμού της Ελληνικής Πολιτείας, αυτά τα χαρακτηριστικά επιβίωναν και αφομοιώνονταν από το νέο καθεστώς. Από την Μεταπολίτευση και δω μετράμε Αλλαγή, Εκσυγχρονισμός Νέα Διακυβέρνηση, Νέα Εποχή∙ όλα με το δικό τους ιστορικοπολιτικό φορτίο ήταν προτάγματα που διακηρυκτικά τουλάχιστον είχαν στόχο και τον εξορθολογισμό. Ας ελπίσουμε πως αυτή τη φορά με το σχέδιο Καλλικράτης το αποτέλεσμα θα είναι καλλύτερο.
Από την άλλη βέβαια, εδώ που βρισκόμαστε σήμερα, δεν ξέρω εάν είναι αρκετό κάτι τέτοιο, δηλαδή ένας εξορθολογισμός και ένα lifting πασπαλισμένο με αποτελεσματικότητα. Αυτά θα ήταν αρκετά ή έστω ικανοποιητικά για περιόδους παχιών αγελάδων. Σήμερα αποτελούν μια αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για να ξεπεράσουμε την πολυεπίπεδη και πολύμορφη κρίση. Σήμερα η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πρέπει να δημιουργήσει πλεονάσματα. Να παράγει. Να παράγει όχι ώς εργοδότης αποκλειστικά, αλλά έμμεσα να ενισχύει την ανάπτυξη, μέσα από επιλογές και πολιτικές που θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί. Ο καιρός του δημάρχου ή του νομάρχη που κατηφόριζε στην Αθήνα με τσαμπουκά και με την ευχή των συντοπιτών του, να διεκδικήσει κάνα φράγκο για το σχολείο και την εκκλησιά του τόπου του, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Ανατρέχω και πάλι στην αιτιολογική έκθεση στου σχεδίου νόμου. « Η συγκρότηση και λειτουργική αυτοδυναμία των νέων ΟΤΑ τους καθιστά ικανούς να διευκολύνουν, να ενθαρρύνουν και να στηρίζουν την ανάληψη τοπικών πρωτοβουλιών, να καταστούν, δηλαδή, βασικός συντελεστής της τοπικής ανάπτυξης. Θα πρόκειται για μια ανάπτυξη νέου τύπου  που τα κύρια χαρακτηριστικά της θα βασίζονται στην αξιοποίηση των τοπικών και περιφερειακών συγκριτικών πλεονεκτημάτων, στο σεβασμό στο περιβάλλον και στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής». Καλά τα λέει. Ακόμη και για ευχολόγιο είναι πειστικό. Όμως ας δούμε λίγο και την περιοχή μας. Τον τόπο μας. Ο νέος Δήμος Παύλου Μελά χωρά στις παραπάνω διατυπώσεις; Μπορεί να εμφανίσει μια ανάπτυξη νέου τύπου βασισμένη στα τοπικά και υπερτοπικά συγκριτικά του πλεονεκτήματα; Και με τα συσσωρευμένα μειονεκτήματα τί γίνεται; Υπάρχει σχέδιο ή έστω αυτογνωσία απουσίας του; Υπάρχει διάθεση καταπόνησής του ή θα προχωρήσουμε με το γνωστό business as usual;  

Free Polis - αρχή

   Το νέο περιοδικό - εφημερίδα παρουσιάστηκε. Μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ ολόκληρο. Επίσης μπορείτε να δείτε ΕΔΩ αποσπάσματα από στιγμιότυπα της παρουσίασης του πρώτου τεύχους καθώς και τις παρεμβάσεις των αρχηγών των παρατάξεων EΔΩ του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Παύλου Μελά.
  Ένα πρώτο σχόλιο που μπορεί να γίνει είναι πως η προσέλευση του κόσμου ήταν μικρή, καθώς δεν μπορέσαμε να τον ενημερώσουμε και να ειδοποιήσουμε μεγάλα τμήματα τον συνδημοτών μας. Παρόντες ήταν όμως όλοι οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων, που μας ευχήθηκαν καλή συνέχεια.
   Ο δήμαρχος Παύλου Μελά εξέφρασε την δυσαρέσκειά του για το εξώφυλλο και κάποιες πρόωρες κατά την γνώμη μου, κρίσεις αλλά κρίνω προσωπικά θετική την παρέμβασή του ως αυθεντική και ντόμπρα. Θα μπορούσε βέβαια να πει τα ίδια με πιο πολιτικά ορθό τρόπο, αλλά ο καθείς με τις ιδιαιτερότητές του.
   Ελπίζω η προσπάθεια να συνεχιστεί. Οι καιροί είναι οικονομικά δύσκολοι, η διαφημιστική δαπάνη περιορισμένη. Ευελπιστούμε για το καλύτερο. 



Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Πολιτικό προσωπικό ( άρθρο μου για την Θεσσαλονίκη της 23/05/2011)


Από την πρώτη στιγμή το είχαν επισημάνει όλοι. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν μπορεί ή δεν θέλει να ακολουθήσει την συνταγή του μνημονίου. Και για όσους αυτό, το μνημόνιο, είναι συνταγή ολοκληρωτικής καταστροφής καλώς. Δεν ενοχλεί κανέναν η ανυμποριά και η αντίθεσή τους. Για όσους όμως δηλώνουν πως στο μνημόνιο βλέπουν την μόνη υπαρκτή συνταγή εξόδου από την κρίση, ποιά είναι η δικαιολογία;
Το κυβερνών κόμμα φαίνεται να βρίσκεται σε αδιέξοδο. Τα προβλήματα διογκόνωνται, η εμπιστοσύνη εξατμίζεται μέρα με την ημέρα, οι ιστορικές του κοινωνικές συμμαχίες αποδομούνται και οι υπουργοί διαφωνούν πολυτελώς. Η συνολική ευθύνη είναι βεβαίως του πρωθυπουργού. Μόνον αυτός έχει ακόμα ένα προσωπικό κεφάλαιο και την ευχέρεια δύο τριών ενεργειών και κινήσεων.
Το πρόβλημα της χώρας είναι πολυεπίπεδο. Ακόμα και εάν υποθέσουμε πως υπάρχει η πολιτική βούληση σε επίπεδο κορυφής για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, είναι αβέβαιο αν αυτές θα υλοποιηθούν από την διοίκηση ή από τους υπουργούς επι μέρους. Αυτό αυξάνει δραματικά την συνολική ευθύνη του πρωθυπουργού. Αυτός οφείλει να πάρει τις αποφάσεις. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν μπορεί να τον ακολουθήσει σε τίποτα. Είναι μαθημένο αλλιώς. Είναι μαθημένο να διαχειρίζεται καιρούς παχιών αγελάδων. Δυσφορεί.
Δυστυχώς όμως ακόμη και ο πρωθυπουργός φανερώνει τα προσωπικά του όρια και τις αδυναμίες του. Ενώ θα έπρεπε να συγκροτήσει ένα ισχυρό πολιτικό κέντρο το οποίο όχι μόνο θα συντόνιζε την κυβέρνηση, αλλά θα ήταν η κυβέρνηση, προτιμά να διαβεβαιώνει μέσω του Τύπου ότι θα τα καταφέρουμε. Ποτέ ο Γιώργος Παπανδρέου δεν επέδειξε τέτοιες ικανότητες. Πάντα ήταν υπέρμαχος των χαλαρών ομάδων συζήτησης, ενός καλού brainstorming, μιας έξυπνης ιδέας. Ενώ θα έπρεπε να πολιτικοποιήσει το όλο ζήτημα με ένα διάγγελμα ενός λεπτού προς τον Ελληνικό λαό, προτιμά τις αλλεπάλληλες συνεδριάσεις. Ενώ θα έπρεπε να απευθυνθεί σε αρκετούς εν δυνάμει κοινωνικούς του συμμάχους και να τους κάνει κοινωνούς και συμμέτοχους της προσπάθειάς του, πιστεύει πως το πρόβλημα είναι λογιστικό. Ενώ θα έπρεπε πιθανόν να διαπραγματευθεί πιο σκληρά πέρυσι, έκανε την πιο συστημική επιλογή.
Εν ολίγοις θα πρέπει ο πρωθυπουργός να αποδείξει σε ελάχιστο χρόνο, στις επόμενες μέρες δηλαδή, εάν ανήκει στο παλιό πολιτικό προσωπικο της χώρας ή εάν το ξεπερνάει. Πολιτικό της Μεταπολίτευσης δεν μπορεί κανείς να τον χαρακτηρίσει εύκολα. Ήταν αιρετικός. Αυτό όμως από μόνο του δεν αρκεί. Βρισκόμαστε στο παρά πέντε. Το μετά, για άλλους είναι ελπιδοφόρο και για άλλους καταστροφικό. Το σιγουρο όμως είναι πως την στιγμή της κατάρευσης όλοι θα πονέσουμε.
Τί θα μπορούσε να επιδιώξει ο πρωθυπουργός την ύστατη τούτη ώρα; Ανασχηματισμό με ταυτόχρονη επιστράτευση όλων εκείνων  που θέλουν και μπορούν. Μικρό κυβερνητικό σχήμα. Απόλυτο συντονισμό της κυβέρνησης στα πρότυπα Κομμουνιστικού Κομματος και τέλος διαγγελματική ενημέρωση των πολιτών για το που βρισκόμαστε και ποιές είναι οι δυνατότητες. Αυτά βέβαια αν πιστεύει στο μνημόνιο. Εάν πάλι δεν πιστεύει ούτε ο ίδιος, τότε ας κάνει τα ίδια με άλλο πρόταγμα. Ας μας ενημερώσει για το τι θα σήμαινε μια στάση πληρωμών ή επιστροφή στη δραχμή και ας το πράξει.
Η αξιωματική αντιπολίτευση δε, βρίσκεται κάπου ανάμεσα στις απόψεις του κ. Καμμένου περι broker, του κ. Κρανιδιώτη περι συντακτικής των Ελληνων συνέλευσης και της επιτυχίας των φοιτητικών εκλογών. Τέλος όλοι οι Έλληνες περιμένουμε τον κ. Κώστα Καραμανλή να μιλήσει κάποτε για το τι συνέβη στη χώρα μας.

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Γιατί συμμετέχω στην προσπάθεια του free polis

   Μετά από πρωτοβουλία όσων σήμερα βρίσκονται στη συντακτική ομάδα του περιοδικού, πραγματοποιήθηκαν κάποιες συναντήσεις με θέμα την έκδοση ενός εντύπου. Ενός εντύπου που θα έχει στο κέντρο του τον δήμο Παύλου Μελά. Όπως ήταν φυσικό αρχικά, όσοι ήταν οι ομοτράπεζοι, τόσες ήταν και παραμένουν οι απόψεις για τον χαρακτήρα του εντύπου αυτού. 
      Να είναι ρεπορταζιακό; Να είναι χαλαρό και ευχάριστο σαν τα ''ποικίλης ύλης'' ; Να είναι έντονα αυτοδιοικητικό  Να έχει άρθρα γνώμης; Τα άρθρα γνώμης να είναι πολιτικά με την ευρεία ή με την στενή έννοια; Να αντιπολιτεύεται ή να στηρίζει την διοίκηση; Πολλές οι απόψεις. Και όπου υπάρχουν πολλές απόψεις υπάρχουν και διαφωνίες. Και όπου υπάρχουν και διαφωνίες υπάρχει και ένταση. Και κυλάνε οι ώρες και οι συναντήσεις της συντακτικής ομάδας.
       Δεν μπορεί, θα βρεθεί ένα σημείο ισορροπίας. Θα ρολάρει η ομάδα. Θα βρούμε τα πατήματα και τους αυτοματισμούς, έλεγα. Δεν ξέρω αν δικαιώθηκα, αυτό θα φανεί στην πορεία. Πάντως το πρώτο τεύχος είναι γεγονός. 
       Ας περάσω τώρα σε δυο τρεις λόγους που με κάνουν να συμμετέχω ενεργά σε αυτό το εγχείρημα. Πρώτον, πιστεύω στη δύναμη της πόλης στην οποία κατοικώ εδώ και σχεδόν 25 χρόνια. Την θεωρώ εξόχως υποβαθμισμένη αλλά παράλληλα με πάμπολλα πλεονεκτήματα και κυρίως ευκαιρίες και δυνατότητες. Αυτό που στον πολιτικό λόγο ονομάζουμε ''Συγκριτικά πλεονεκτήματα''. Λίγο αυτό, λίγο και ο Καλλικράτης η τράπουλα ανακατεύτηκε. Πέσαμε και πάνω στην κρίση, άρα η αναθεωρητική ματιά κρίνεται επιβεβλημένη. 
      Από την άλλη μια πόλη δεν μπορεί να θεωρηθεί τέτοια, εάν δημιουργηθεί και παραμείνει άθροισμα διοικητικών δομών και συνένωση υπηρεσιών. Οι μέχρι χτες όμοροι δήμοι Πολίχνης, Ευκαρπίας και Σταυρούπολης, είναι πλέον ένα. Τα γεωγραφικά όρια του δήμου έχουν αυξηθεί και περικλειουν μέσα τους πολλές περιοχές, πολλές γειτονιές, πολλές ομορφιές και ασχήμιες που στην καλύτερη των περιπτώσεων έχω δει μόνον μέσα από τη θέση του οδηγού του αυτοκινήτου μου. Είναι και οι άνθρωποι έτσι; Ούτε αυτούς τους γνωρίζω. Νιώθω σαν ένας μικρός Χριστόφορος Κολόμβος που καλούμαι να εξερευνήσω τον νέο μου δήμο. Φαντάζομαι πως όλοι όσοι ενδιαφέρονται για τον τόπο μας νιώθουν κάπως έτσι...
       Θα πει κανείς - και ίσως να έχει δίκιο - '' μα καλά, μέσα από ένα περιοδικό θα τα κάνεις όλα αυτά; '' . Η απάντηση είναι όχι. Θα κάνω όμως μερικά από αυτά. Θα κάνω κάτι που μου αρέσει. Θα διαβάσω απόψεις συνδημοτών που θα έχουν αξία. Θα ανακαλύψω πως μέσα σε μια Δυτική Συνοικία κρύβονται θησαυροί. Κρύβονται δυνάμεις που μπορούν να την αλλάξουν. 
      Και για να μην γίνω ποιητικά γραφικός, σίγουρα κρύβεται και ασχετοσύνη. Σίγουρα κρύβεται και ιδιοτέλεια. Σίγουρα κρύβεται και συντηρητισμός και ανορθολογισμός και πελατειακές σχέσεις, και πολεοδομικά και περιβαλλοντικά εγκλήματα. 
      Free polis  και ξεκινάμε. Ελπίζω από εδώ και στο εξής να έχω την ευκαιρία να γράφω εδώ στο blog μου, μετά από κάθε νέο τεύχος. 
    
       

Εκδήλωση παρουσίασης εφημερίδας Free Polis

Μία μηνιαία εφημερίδα κάνει την εμφάνισή της με την ελπίδα να κατακτήσει τις καρδιές των κατοίκων του δήμου Παύλου Μελά. Ένα έντυπο ανοιχτό σε απόψεις, σε ιδέες, σε κρίσεις, με κύρια φιλοδοξία του να αποτελέσει έναν οργανωμένο χώρο πολιτικού διαλόγου και ταυτόχρονα να ενημερώνει για τα τοπικά ζητήματα και ίσως να αποτελέσει ένα μικρό γεγονός για τη ζωή του νεοσύστατου δήμου.
Το free polis φιλοδοξεί μέσα από προτάσεις, μικρές παρεμβάσεις, την αξιοποίηση των γνώσεων και των εμπειριών να πυροδοτήσει εξελίξεις, συζητήσεις και ενδεχομένως και αντιπαραθέσεις, μακριά από ευχολόγια και μαγικές λύσεις.
Βασικό χαρακτηριστικό αυτού του νέου εντύπου είναι η συμμετοχή της νεότερης γενιάς. Γιατί ο δήμος έχει ανάγκη την άποψη της νέας γενιάς. Χρειάζεται όλο εκείνο το ανήσυχο και δημιουργικό κομμάτι των νέων που θα χρωματίσει τα γκρίζα μαλλιά του πολιτικού διαλόγου. Έχουν άποψη και τους αξίζει ένας φιλόξενος χώρος για τις απόψεις τους.


Στο facebook το σχετικό event με λεπτομέρειες ΕΔΩ