Σάββατο 16 Ιουλίου 2016

Ένα ενιαίο κόμμα αλλιώς εξαφάνιση (άρθρο μου στην Κυριακάτικη Μακεδονία 10/7/2016)



Από τις εκλογές του 2012 όπου δημιουργήθηκε ένας νέος χαμηλός και μικρός δικομματισμός έχουν ξεκινήσει αρχικά σκέψεις και μετέπειτα συζητήσεις για το κατά πόσο είναι εφικτό και απαραίτητο ένα ( μεγάλο) κόμμα στο χώρο του κέντρου/ κεντροαριστεράς. Στο διάστημα αυτό έγιναν πολλές φιλόδοξες προσπάθειες που όμως δεν κατάφεραν να τελεσφορήσουν καθώς τα εμπόδια που έπρεπε να ξεπεραστούν ήταν δυστυχώς πολλά. Λανθασμένες επιλογές, κομματικοί πατριωτισμοί, προσωπικές έριδες και διαφορές δεν ευνόησαν τα εγχειρήματα συνένωσης ή επανίδρυσης του χώρου.
Κατά έναν φαινομενικά περίεργο τρόπο, τα κόμματα της κεντροαριστεράς εισέπραξαν αναλογικά μεγαλύτερη δυσαρέσκεια από αυτά στο χώρο της Δεξιάς και της Αρσιτεράς αν και αποτελούσαν τους μικρούς εταίρους στις συμμαχικές κυβερνήσεις όπου μετείχαν. Χαρακτηριστικά το άθροισμα ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ανερχόταν στο 20% το 2012 ενώ 3 μόλις χρόνια μετά στο 6,5% και αν υπολογίσουμε και το ποτάμι στο 11% περίπου.
Θα περίμενε κανείς πως αυτή η δραματικά φθίνουσα πορεία θα μετέβαλλε κατά τι τις αντιλήψεις και θα οδηγούσε σε επαναξιολόγηση και επανιεράρχηση θέσεων, στόχων και στάσεων στον μικρόκοσμο της κεντροαριστεράς. Οι δύο μεγάλοι πόλοι του μικρού δικομματισμού φαίνεται πως δεν μπορούν να δημιουργήσουν πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ τους, όμως η αβελτηρία του ενδιάμεσου χώρου είναι σα να τους προκαλεί να το πράξουν. Η επί της ουσίας ανυπαρξία του αφήνει συνεχώς το πεδίο ελεύθερο. Το 2014 ήταν ο Αλέξης Τσίπρας και σήμερα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης που με διαφορετικούς τρόπους έκαστος προσπαθούν εναλλάξ να διεμβολίσουν το κέντρο/κεντροαριστερά στον αστερισμό της οποίας βρίσκονται αμέτρητες κινήσεις, στελέχη που παρά τα δεδομένα αδυνατούν να προχωρήσουν σε μία αυθεντική διαδικασία επανίδρυσης με στόχο τη δημιουργία ενός ενιαίου κόμματος, με μέλη και δημοκρατικές διαδικασίες. Αγνοούν και παραβλέπουν πως τα κοινά σημεία όλων όσων κινούνται σε αυτόν τον αστερισμό είναι περισσότερα από όποιες μικροδιαφορές.
 Αντί λοιπόν ενός αποφασιστικού βήματος προς αυτήν την κατεύθυνση προτάσσονται συνεχώς διαδικαστικά ζητήματα, παρεμβάλλονται επιτροπές, παρα-επιτροπές, ατέρμονες και ατελέσφορες διαδικασίες με την άμμο στην κλεψύδρα να αδειάζει ολοένα και περισσότερο.
Η κωλυσιεργία που εντοπίζεται μπορεί μεν να εξασφαλίζει κάποιο χρόνο όμως αυτός είναι άχρηστος καθώς δεν υπάρχει στρατηγική, δεν υπάρχει μία καθαρή πολιτική γραμμή, προγραμματικά υπάρχει οκνηρία που και η υστέρηση αυτή δεν καλύπτεται με τη χρήση αναπαλαιωμένων θέσεων και συνθημάτων. Ακόμη και αν αποφεύγουν να απαντήσουν σήμερα στα καυτά ερωτήματα για τη χώρα είναι δεδομένο πως θα κληθούν να το πράξουν στο άμεσο μέλλον υπό δυσκολότερες πολιτικά συνθήκες για αυτούς. Διότι ο κόσμος θα ψηφίσει για να επιλέξει κυβέρνηση.     

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου