Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Ουσιώδης διαφορά (άρθρο μου για την εφημεριδα Θεσσαλονικη 31/5/2010)


Μία ουσιώδης διαφορά φαίνεται πως αγνοείται από την κυρίαρχη ανάλυση των ημερών. Το αίτημα του εξορθολογισμού του κράτους συγχέεται σκοπίμως (;) με τα δημοσιονομικά μέτρα που περιορίζουν δραστικά τα εισοδήματα των πολιτών. Είναι το ίδιο; Ταυτίζονται αυτά τα δύο; Οικονομικά όχι, πολιτικά και επικοινωνιακά μάλλον ναι, ουτωσώστε η στήριξη στο πρώτο να επιμηκυνθεί έστω ως αναγκαία αποδοχή των δεύτερων. Πάνω σε αυτόν τον ακροβατισμό η κυβέρνηση προσπαθεί να στήσει το οικοδόμημα της όποιας συναίνεσης για να κερδίσει πολιτικό χρόνο, ελπίζοντας ότι θα τα καταφέρει στο τέλος. Είναι ένα σχέδιο και αυτό, εν μέσω μιας πολιτικής ερήμου απουσίας εναλλακτικών προτάσεων από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ιδιαιτέρως της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι ένα σχέδιο όμως που πάσχει.
Το σχέδιο αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να μετριάσει τις αντιδράσεις με μία βασική προϋπόθεση. Την παρουσίαση από την κυβέρνηση ενός συνολικού πλαισίου, ενός χρονοδιαγράμματος και κάποιων εγγυήσεων και δεσμεύσεων προς την κοινωνία. Προς ώρας δεν έχουμε δει κάτι τέτοιο. Μάλλον καλούμαστε να κάνουμε μια βουτιά στο κενό και να ελπίσουμε μεταφυσικά πως θα τα καταφέρουμε. Αυτό το αίσθημα ανασφάλειας ενισχύεται και από την αποτυχημένη επικοινωνιακή διαχείριση και δημιουργεί την πεποίθηση πλέον πως οι παράγοντες που θα κρίνουν την έκβαση της προσπάθειας δεν ελέγχονται κυρίαρχα από εμάς (κυβέρνηση και κοινωνία). Αυτό όμως είναι παραλυτικό και δυναμιτίζει την όποια προοπτική συντεταγμένης προσπάθειας εξόδου από την κρίση, καθώς νομιμοποιεί διπλά την κοινωνική διαμαρτυρία. Το ψυχολογικό κόστος, επιδρά και αυτό στην οικονομία, όπως διατείνονται οι οικονομολόγοι και λογίζεται αθροιστικά με το υπαρκτό οικονομικό πρόβλημα.
Το πολιτικό σύστημα αντιλαμβανόμενο την πίεση που δέχεται εξαιτίας της πρωτοφανούς θέσης στην οποία βρίσκεται προσπαθεί να αντιδράσει. Φαίνεται πως μετά από χρόνια η διαλεύκανση σκανδάλων διαπλοκής και διαφθοράς έχει τεθεί στο τραπέζι. Καλοδεχούμενες αυτές οι προσπάθειες αν και συνοδεύονται από καχυποψία. Όμως και εδώ υπάρχει ακόμη μια ουσιώδης διαφορά, η οποία θα αποκαλυφθεί το φθινόπωρο ή τον επόμενο χρόνο. Οι κινήσεις αυτές της κάθαρσης απαντούν σε ένα πάγιο πολιτικό αίτημα της προ ΔΝΤ εποχής. Είναι ετεροχρονισμένες, μία φάση πίσω. Όταν λοιπόν η κοινωνία μετά το καλοκαίρι θα κληθεί να ζήσει σε ένα πρωτόγνωρο καθεστώς ύφεσης, ανεργίας και φτώχειας, εκτός δηλαδή του μεταπολιτευτικού κοινωνικού συμβολαίου, είναι λογικό να απαιτήσει λύσεις για τα μείζονα, πέρα από εξεταστικές επιτροπές και κοινοβουλευτικούς τακτικισμούς.
Άρα εφόσον ζητείται από τους έλληνες πολίτες να ζήσουν τα επόμενα χρόνια εκτός μεταπολιτευτικού πλαισίου, σώφρον θα ήταν να διαμορφωθεί τώρα το νέο πλαίσιο εντός του οποίου θα κινηθεί και το πολιτικό σύστημα. Διότι σε περίπτωση απραξίας προς αυτήν την κατεύθυνση, η αντίφαση που θα αναδειχτεί θα είναι οφθαλμοφανής και εξοργιστική.
Ας αφήσει λοιπόν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός , αλλά και τα κόμματα, τα μπάνια στο λαό και ας αξιοποιήσουν τον μέχρι πρότινος νεκρό πολιτικό χρόνο του καλοκαιριού για να προετοιμαστούν επί της ουσίας για τον φθινοπωρινό ανήφορο. Οι παρελθοντικές επιδόσεις των κομματικών επιτελείων στους τομείς της προετοιμασίας σοβαρών μεταρρυθμιστικών σχεδίων και νέων πολιτικών κατευθύνσεων οφείλουν να παραμείνουν παρελθοντικές. Τα μπάνια του λαού, όχι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου