Μετά από πρωτοβουλία όσων σήμερα βρίσκονται στη συντακτική ομάδα του περιοδικού, πραγματοποιήθηκαν κάποιες συναντήσεις με θέμα την έκδοση ενός εντύπου. Ενός εντύπου που θα έχει στο κέντρο του τον δήμο Παύλου Μελά. Όπως ήταν φυσικό αρχικά, όσοι ήταν οι ομοτράπεζοι, τόσες ήταν και παραμένουν οι απόψεις για τον χαρακτήρα του εντύπου αυτού. Να είναι ρεπορταζιακό; Να είναι χαλαρό και ευχάριστο σαν τα ''ποικίλης ύλης'' ; Να είναι έντονα αυτοδιοικητικό Να έχει άρθρα γνώμης; Τα άρθρα γνώμης να είναι πολιτικά με την ευρεία ή με την στενή έννοια; Να αντιπολιτεύεται ή να στηρίζει την διοίκηση; Πολλές οι απόψεις. Και όπου υπάρχουν πολλές απόψεις υπάρχουν και διαφωνίες. Και όπου υπάρχουν και διαφωνίες υπάρχει και ένταση. Και κυλάνε οι ώρες και οι συναντήσεις της συντακτικής ομάδας.
Δεν μπορεί, θα βρεθεί ένα σημείο ισορροπίας. Θα ρολάρει η ομάδα. Θα βρούμε τα πατήματα και τους αυτοματισμούς, έλεγα. Δεν ξέρω αν δικαιώθηκα, αυτό θα φανεί στην πορεία. Πάντως το πρώτο τεύχος είναι γεγονός.
Ας περάσω τώρα σε δυο τρεις λόγους που με κάνουν να συμμετέχω ενεργά σε αυτό το εγχείρημα. Πρώτον, πιστεύω στη δύναμη της πόλης στην οποία κατοικώ εδώ και σχεδόν 25 χρόνια. Την θεωρώ εξόχως υποβαθμισμένη αλλά παράλληλα με πάμπολλα πλεονεκτήματα και κυρίως ευκαιρίες και δυνατότητες. Αυτό που στον πολιτικό λόγο ονομάζουμε ''Συγκριτικά πλεονεκτήματα''. Λίγο αυτό, λίγο και ο Καλλικράτης η τράπουλα ανακατεύτηκε. Πέσαμε και πάνω στην κρίση, άρα η αναθεωρητική ματιά κρίνεται επιβεβλημένη.
Από την άλλη μια πόλη δεν μπορεί να θεωρηθεί τέτοια, εάν δημιουργηθεί και παραμείνει άθροισμα διοικητικών δομών και συνένωση υπηρεσιών. Οι μέχρι χτες όμοροι δήμοι Πολίχνης, Ευκαρπίας και Σταυρούπολης, είναι πλέον ένα. Τα γεωγραφικά όρια του δήμου έχουν αυξηθεί και περικλειουν μέσα τους πολλές περιοχές, πολλές γειτονιές, πολλές ομορφιές και ασχήμιες που στην καλύτερη των περιπτώσεων έχω δει μόνον μέσα από τη θέση του οδηγού του αυτοκινήτου μου. Είναι και οι άνθρωποι έτσι; Ούτε αυτούς τους γνωρίζω. Νιώθω σαν ένας μικρός Χριστόφορος Κολόμβος που καλούμαι να εξερευνήσω τον νέο μου δήμο. Φαντάζομαι πως όλοι όσοι ενδιαφέρονται για τον τόπο μας νιώθουν κάπως έτσι...
Θα πει κανείς - και ίσως να έχει δίκιο - '' μα καλά, μέσα από ένα περιοδικό θα τα κάνεις όλα αυτά; '' . Η απάντηση είναι όχι. Θα κάνω όμως μερικά από αυτά. Θα κάνω κάτι που μου αρέσει. Θα διαβάσω απόψεις συνδημοτών που θα έχουν αξία. Θα ανακαλύψω πως μέσα σε μια Δυτική Συνοικία κρύβονται θησαυροί. Κρύβονται δυνάμεις που μπορούν να την αλλάξουν.
Και για να μην γίνω ποιητικά γραφικός, σίγουρα κρύβεται και ασχετοσύνη. Σίγουρα κρύβεται και ιδιοτέλεια. Σίγουρα κρύβεται και συντηρητισμός και ανορθολογισμός και πελατειακές σχέσεις, και πολεοδομικά και περιβαλλοντικά εγκλήματα.
Free polis και ξεκινάμε. Ελπίζω από εδώ και στο εξής να έχω την ευκαιρία να γράφω εδώ στο blog μου, μετά από κάθε νέο τεύχος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου