Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Διακαναλική συνέντευξη Παπανδρέου

    Λίγη ώρα μετά το πέρας της  συνέντευξης του   πρωθυπουργού νιώθω   θυμό.   Είμαι εξοργισμένος.   Απορώ.  Απορώ για   την επιλογή του πρωθυπουργού να πάει σε  μια τέτοια συνέντευξη και να παρουσιάσει αυτό το αποτέλεσμα και αυτήν την εικόνα. 
Η κίνηση αυτή ήταν λάθος. Ήταν λάθος για δύο λόγους. Πρώτον γιατί είναι μεταστροφή 180 μοιρών από την αρχική του θέση περί αυτοδιοικητικών εκλογών και προσχώρηση στη θέση της αριστεροδεξιάς αντιπολίτευσης. Έτσι ναρκοθετείται η προσπάθεια των υποψηφίων που στηρίζει το ΠΑ.ΣΟ.Κ να μιλήσουν προγραμματικά. Ναρκοθετείται επίσης η θέση και η υποψηφιότητα ανθρώπων που στηρίζονται και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ, αλλά όχι μόνο από αυτό. Υπερπολιτικοποίησε τη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών και ανήγαγε το αποτέλεσμά τους σε κομβικής σημασίας δεδομένο για την διακυβέρνηση της χώρας.
Δεύτερον , οι ενστάσεις μου εντοπίζονται και στο εξής. Αφού λοιπόν αποφασίστηκε μια τέτοια συνέντευξη, αφού  λοιπόν διαφημίστηκε, αφού οι προσδοκίες του κόσμου ανέβηκαν, η εμφάνιση ήταν αποτυχημένη. Αφού επιλέγεις να μετατρέψεις τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε πρόκριμα  τότε κάντο. Απλά κάντο. Γιατί σερβίρεις μια σούπα κρύα και άνοστη; Πού είναι οι εκπλήξεις; Πού είναι το διαφορετικό; Έστω στο ύφος. Έστω στον τρόπο που θέτεις τα διλήμματα. Αφού μπαίνεις στο χορό, τότε χόρεψε.
Θα ήθελα να ακούσω για παράδειγμα το εξής απλό. Ή εγώ ( ο Παπανδρέου) ή ο Σαμαράς. Ή το ΠΑ.ΣΟ.Κ ή η Νέα Δημοκρατία. Ή τα 110 δις ή χρεοκοπία. Και περίμενα να μιλήσει πιο απλά. Πιο ανθρώπινα. Πιο λογικά. Με αρχή- μέση και τέλος. Να θέσει το δίλημμα. Να με κάνει να θέλω να τον ακούσω. Να μου εξηγήσει. Να μου πει το γιατί και το πώς. Να κάνει μία ανάλυση της πραγματικότητας. Να υφάνει ένα αφήγημα για την χώρα. Αντ’ αυτού μία από τα χειρότερα.
Ας δούμε όμως και μια ακόμη πτυχή των δεδομένων. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ κάθε φορά που κερδίζει εθνικές εκλογές εξαερώνεται. Εξαφανίζεται σαν κομματικός μηχανισμός. Από το καλοκαίρι όλα έδειχναν ότι στο ΠΑ.ΣΟ.Κ θεωρούσαν τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές περίπατο. Αποτέλεσμα αυτής της λανθασμένης εκτίμησης η διάχυτη χαλαρότητα. Τραγικές καθυστερήσεις στην ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων, λάθος επιλογές σε μερικές περιπτώσεις και το βασικότερο όλων, κανένας σχεδιασμός. Κανένα επιτελείο, καμία καμπάνια, καμία ανάλυση, καμία στελεχιακή συσπείρωση. Κοινώς – κόμμα παραλία.
Είναι λογικό λοιπόν και αναμενόμενο την αδράνεια αυτή να την αξιοποιήσουν οι αντιπολιτευόμενοι και να θέσουν εκείνοι το δίλημμα των εκλογών, αφού τόσο καιρό δρουν χωρίς αντίπαλο. Αυτό που δεν ήταν αναμενόμενο όμως , είναι η διάλυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Χρησιμοποιώ την λέξη διάλυση διότι αυτή είναι η εκτίμησή μου, όταν μαθαίνω για υποψήφιους περιφερειάρχες που περιφέρονται στην επαρχία χωρίς επιτελείο, χωρίς επιστημονικό προσωπικό, χωρίς τα απαραίτητα χέρια βοηθείας από νεολαία και λοιπούς και πάει λέγοντας.
Καθίσταται, δια της απουσίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ, το δίλημμα που χαρακτηρίζει και κρίνει τις εκλογές αυτές ως Μνημόνιο ή Αντιμνημόνιο. Κανένας δεν ιδρώνει. Εισχωρεί ολάκερη η αντιπολίτευση σε αυτό – ηρεμία στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ανεβαίνει ο Δημαράς, χαλαρά το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Φτάνουμε λοιπόν στις τελευταίες δημοσκοπήσεις μια τα μαντάτα είναι πικρά. Και τότε αποφασίζει ο πρωθυπουργός της χώρας να το πάρει πάνω του. Καλώς τον και ας άργησε ( ξαναλέω ότι προτιμούσα τον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα των εκλογών αλλά αφού εκεί οδηγήθηκαν τα πράγματα…).
Το ζήτημα βέβαια της ανυπαρξίας του κόμματος ως θεσμού, ως οργανωμένης συλλογικότητας, ως συνόλου ανθρώπων με απασχολεί έντονα. Σίγουρα σχετίζεται με τις γενικότερες εξελίξεις στις δυτικές κοινωνίες, με την υποχώρηση της νεωτερικότητας και την άνοδο του μεταμοντέρνου, την υποχώρηση των μέγα- ταυτοτήτων και των μεγάλων αφηγήσεων και σίγουρα πρέπει να εξεταστούν οι νέες συνθήκες και οι μεταλλάξεις στο κομματικό φαινόμενο. Όμως ας μην το γυρίσουμε εκεί γιατί θα τελειώσουν οι εκλογές και ακόμα θα το συζητάμε.
Ζητώ συγνώμη από τους αναγνώστες - γνωρίζω οτι το κείμενο που προηγήθηκε δεν είναι καλό. Δεν αποτυπώνω  επαρκώς την σκέψη μου γιατί δεν είχα το χρόνο αλλά εγραψα και με βρασμό ψυχής...

2 σχόλια:

  1. Υπάρχει κι αυτό:

    http://metapublica.blogspot.com/2010/10/blog-post_25.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καταρχάς χαίρομαι για το σχόλιο σου στο blog μου. Επί της ουσίας τώρα. Εφόσον κάποιοι εκβιάζουν έτσι η μόνη συμμαχία του Γιώργου Παπανδρέου είναι με τις πλατιές μάζες που τον στηρίζουν ή τον στήριξαν και πίστεψαν σε αυτόν.
    Αν είναι με το 'μαχαίρι' στο λαιμό ας βγει να το πει έτσι απλά. Αν το πει, αν μας μιλήσει κατανοητά και απλά - όπως το 2007 στις εσωκομματικές- θέτοντας τα διλήμματα με καθαρότητα και σκληρότητα, τότε μόνο κέρδη θα μετρήσει. Ειδάλλως σούπες κρύες και άνοστες θα συντείνουν στην αποδόμηση της εξουσίας του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή