Πρωί της 28ης Οκτωβρίου 2010. Σήμερα δεν θα κάνω τίποτα. Απέχω από τα καθήκοντά μου. Ξεκουράζομαι. Είναι μια μέρα ολόκληρη- διάλειμμα. Δεν κάνω τίποτε προεκλογικό, καμία κίνηση. Ξυπνώντας ακούω εκείνη τη φωνή του Φερέτη – έτσι νομίζω ότι τον λένε – να περιγράφει την παρέλαση που λαμβάνει χώρα στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Ακόμη και αυτός βαρέθηκε. Περιγράφει το ίδιο ματς 40 χρόνια. Μάλιστα φέτος χωρίς Σισσέ, Ζιλμπέρτο Σίλβα και Γκοβού ( βλέπε μηχανοκίνητα) το ματσάκιον είναι κατηγορία τσικό. Κεκλεισμένων σχεδόν των θυρών λόγω απουσίας Παπούλια, Παπανδρέου, Σαμαρά…..
Τώρα θα μου πείτε πως από την παρέλαση έφτασα να γράφω για τον Ψωμιάδη. Θα σας εξηγήσω. Λίγο οι εικόνες της πόλης, λίγο η εθνική ΜΗ ανάταση από το θέαμα της παρέλασης, λίγο η βροχή και η καταχνιά, με οδήγησαν στον άνθρωπο που συμβολίζει δυστυχώς πολιτικά τον τόπο που γεννήθηκα και μένω – το νομάρχη της καρδίας – που τώρα φιλοδοξεί να γίνει περιφερειάρχης της καρδιάς μας.Θέλω να ξεκινήσω με μια ερώτηση που στριφογυρνάει στο μυαλό όλων των Ελλήνων. Που βρίσκονται αυτοί που τον ψηφίζουν; Γιατί και πώς ζουν ανάμεσά μας; Γιατί δεν έχω γνωρίσει ποτέ κάποιον που να παραδέχεται ότι τον έχει ψηφίσει; Είναι τόσοι πολλοί; Θα κυριεύσουν και τη Μακεδονία εκτός του νομού Θεσσαλονίκης; Ντρέπονται να εμφανιστούν; Ντρέπονται να το πουν; Φοβούνται; Νιώθουν άβολα; Τι γαμώ το κέρατο μου; Ο πολλά βαρύς Παναγιώτης Ψωμιάδης έχει άλαλους υποστηρικτές;
Το βορειοελλαδίτικο αυτό φαινόμενο που έχει και προεκτάσεις – δήμαρχος, μητροπολίτης και μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού- εν μέρει εξηγείται. Οι ευθύνες της κατάντιας βαρύνουν την προοδευτική παράταξη, την κεντροαριστερά. Εξηγούμαι. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ μέχρι το 1996 είχε καταφέρει να εκφράσει πολιτικά και κοινωνικά ρεύματα κάπως ετερόκλητα. Υπό την προεδρία του Ανδρέα Παπανδρέου συγκατοικούσαν σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί, κομμουνιστές (προμεταπολιτευτικοί), κεντρογενείς, πολιτικά φιλελεύθεροι, λαϊκιστές και εθνικιστές. Όλο αυτό το συνοθύλευμα είχε διαμορφώσει μια εθνικολαϊκή ταυτότητα που κυριάρχησε στη χώρα – για να μην πω πως κυριαρχεί ακόμη και σήμερα.
Βέβαια το εθνικιστικό στοιχείο του πολιτικού λόγου του ΠΑ.ΣΟ.Κ «κούμπωνε» αρμονικά με την θεωρητική προσέγγιση κέντρου- περιφέρειας ( όπου οι μητροπόλεις του καπιταλισμού εκμεταλλεύονται την περιφέρεια, στην οποία τοποθετούνταν η Ελλάδα). Έτσι και λόγω των γεωπολιτικών συμμαχιών μπορούσες να φωνάζεις «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» ως αριστερός και μετά να είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις πόλεμο με τους προαιώνιους εχθρούς Τούρκους. Στο καπάκι μπορούσες να υποδεχτείς τον Γιασέρ Αραφάτ, τον ηγέτη του φίλου Παλαιστινιακού λαού και περίπου Μπιν Λάντεν της εποχής μιας και το Ισραήλ και η Τουρκία ήταν σύμμαχοι των Η.Π.Α. Μην ξεχνάς ότι μόλις 7 χρονάκια πριν ο Αττίλας κατέλαβε την μισή Κύπρο… Α ξέχασα να συμπεριλάβω και όσους απεχθάνονταν τους Εβραίους ( λίγοι- πολλοί δεν ξέρω ). Άρα έχουμε πολλές ταυτότητες υπό την ταυτότητα ΠΑ.ΣΟ.Κ. Για να τονίσω όμως τη θέση μου στο ερώτημα που βασανίζει ακόμα τους κουκουέδες εσωτερικού – Τι ήταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ, σοσιαλιστικό ή λαϊκιστικό – απαντώ πως ήταν σοσιαλιστικό και θα το αναλύσω άλλη φορά.
Όλος αυτός ο αστερισμός απόψεων, ταυτοτήτων, ιδεολογιών, αναλύσεων, προκαταλήψεων νομιμοποιούνταν από την ηγετική φυσιογνωμία του ανδρός, συστρατεύονταν κατά της Δεξιάς και των ξένων κέντρων που η πρώτη εξυπηρετούσε. Καλά έκανε και εγώ μαζί του θα ήμουν. Το πρόβλημα όμως φάνηκε όταν αυτή η ταυτότητα άρχισε να υποχωρεί. Ήδη από το 1989 (ένταξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ στη σοσιαλιστική διεθνή και αποδοχή της ευρωπαϊκής πορείας) και κυρίως από το 1995. Η στροφή προς μια ταυτότητα πιο ευρωπαϊκή, πιο παγκόσμια, πιο δυτική, πιο πολιτικά ορθή ( βλ. Εκσυγχρονισμός) άφησε κόσμο και κοσμάκη πολιτικά άστεγο. Το πέπλο της προοδευτικής κεντροαριστερής οπτικής άλλαξε και όσοι δεν καλύπτονταν από αυτό το νέο σκέπασμα έμειναν με τον πούρο αντιτουρκισμό, τον εθνικισμό εν ολίγοις με τα απομεινάρια της εθνικολαϊκής ταυτότητας. Και φτάνουμε τώρα στη Μακεδονία και την Θεσσαλονίκη. Γιατί λοιπόν αυτά τα γεγονότα επηρέασαν τόσο πολύ τη βόρεια Ελλάδα και ιδιαίτερα τη Θεσσαλονίκη; Διότι η ταυτότητα της περιοχής μεταπολεμικά και μετεμφυλιακά σφυρηλατήθηκε πάνω στο σύμβολο του ακρίτα που φυλάγει Θερμοπύλες. Στο ρόλο των Περσών οι Σλάβοι που ήταν και κομμουνιστές. Αυτή ήταν η επίσημη πολιτική ιδεολογία παρά τη δράση της Αριστεράς. Όταν λοιπόν το κομμουνιστικό μπλοκ διαλύθηκε, κανείς δεν ενημέρωσε τους βορειοελλαδίτες. Ξαφνικά μετά το 1991 η Θεσσαλονίκη βρέθηκε να έχει το ίδιο γεωπολιτικό βάθος με αυτό που είχε πολύ παλαιότερα. Δεν εξήγησε πολιτικά κανένας πως πλέον το παιχνίδι παίζεται αλλιώς. Είχαμε και τους πολέμους στα Βαλκάνια και έτσι μάλλον χάσαμε κάποια τρενάκια.
Μας έμεινε λοιπόν μια παρακαταθήκη που ερωτοτροπούσε με τον εθνικισμό, την ξενοφοβία, κάποια υπολείμματα της εθνικολαϊκής ταυτότητας που έπρεπε να στεγαστούν κάπου. Ε λοιπόν η Νέα Δημοκρατία του Έβερτ ( και όχι του Μητσοτάκη) ήταν εκεί. Μετά ήρθε η ώρα του Καραμανλή, άρα δεν είμαστε να διώχνουμε κόσμο γιατί θα πεθάνει μια γενιά δεξιών χωρίς εξουσία. Και όχι μόνο δεν διώχνουμε κόσμο, αλλά τους κάνουμε προμετωπίδα. Συμμαχία με τον Χριστόδουλο και βουρ όλα για όλα για να φύγει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ που εφάρμοσε ένα σχέδιο ( εκσυγχρονισμός) που στη σύλληψή του ήταν αριστερό – όπως εύστοχα διατύπωσε ο κ. Βερναρδάκης- μιας και ο εκσυγχρονισμός ήταν το πολιτικό πρόταγμα του ενιαίου Συνασπισμού το 1991, απέναντι στην εθνικολαϊκισμό του ανδρεϊκού ΠΑ.ΣΟ.Κ.Ποιος λοιπόν εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο αυτήν την εθνικολαϊκιστική μετεξέλιξη; Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. Και λέω μετεξέλιξης διότι η τροπή που πήραν τα πράγματα αλλά και η εικόνα αυτού του γελωτοποιού είναι μια χυδαία έκφανση της όποιας ταυτότητας.
Εμφανίζει ένα πρόσωπο απολίτικο, πέρα και πάνω από τα κόμματα – είναι όμως δεξιός, πρώήν βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας. Έχει αυτοαναγορευτεί σε εκπρόσωπο όλων των Θεσσαλονικέων, κομπάζοντας πως δίνει μάχες κάτω στην Αθήνα για λογαριασμό μας – ντρέπομαι , δεν θέλω. Έχει καταδικαστεί για πλείστες παραβιάσεις καθήκοντος – δεν το αγγίζει τίποτα. Πίσω του κρύβεται ένα τιτανοτεράστιο συστηματάκι εξουσίας με χοντρά συμφέροντα και πλοκάμια στις πιο κερδοφόρες μπίζνες του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Είναι αισθητικά γελοίος.
Το βασικότερο όλων όμως είναι άλλο. Σήμερα διεκδικεί τη θέση του αιρετού περιφερειάρχη. Ωφελείται από την άγνοια των ψηφοφόρων σχετικά με τις αρμοδιότητες, τα ποσά και τον διοικητικό μηχανισμό που θα διαχειρίζεται ο περιφερειάρχης. Το ζήτημα είναι πιο σοβαρό από ότι στο παρελθόν όπου το μισό έργο των νομαρχιών το διεκπεραίωναν τα ΚΕΠ…
Για να το θέσω λίγο πιο απλά. Αν σας έλεγαν να αναθέσετε την διαχείριση των προσωπικών σας καταθέσεων, την επιλογή φροντιστηρίου του παιδιού σας, το σέρβις του αυτοκινήτου σας και τον σχεδιασμό του εξοχικού σας σε έναν άνθρωπο, θα το αναθέτατε στον Παναγιώτη Ψωμιάδη; Ο άνθρωπος που μοίραζε σημαίες ( ο αδερφός του είχε κατάστημα με παρεμφερή) διοργάνωνε μπουφέδες ( η γυναίκα του είχε μεγάλο ζαχαροπλαστείο) και τιμούσε το Μ. Αλέξανδρο λίγο μετά από συναυλίες με τον Τέρρη Χρυσό ( τακα τακα τακα τακα τα), ντυνόταν ΖΟRRO , αγιος Βασίλης, χόρευε με αρκούδες, μοίραζε μπουκαλάκια νερό στις διαβάζεις και τα διόδια και άλλα πόσα, ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ σήμερα την ψήφο μας για να γίνει ο πρώτος αιρετός ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ κεντρικής Μακεδονίας. Δεν μπορεί, διαπιστωμένο αυτό, σε σοβαρή τηλεοπτική κουβέντα, να βάλει στη σωστή σειρά Υποκείμενο Ρήμα Αντικείμενο. Ο λόγος του δεν έχει μία δευτερεύουσα και οι συλλογισμοί του είναι προνηπιακοί. Οι κωλοτούμπες του δε λαμβάνουν χώρα μέσα σε λίγα λεπτά.
Μάλλον ΟΧΙ.
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ
ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΑΛΛΟ
Υ.Γ 1 Ποιο είναι το ανώτατο όριο δαπανων για τον προεκλογικό του αγώνα; Ας το κοιτάξει κάποιος.
Υ.Γ 2 Λέτε να χουμε κάνα πειρατικό;
- Markos kafeeeeeeeeeee
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου