Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

365 μέρες ( άρθρο μου για την Θεσσαλονίκη 04/10/2010 )

Πριν από έναν χρόνο ακριβώς, στις εθνικές εκλογές, το ΠΑ.ΣΟ.Κ αναδείχθηκε πανηγυρικά κυβέρνηση, με μια μεγάλη διαφορά των 10,5 ποσοστιαίων μονάδων. Διαφορά που άγγιξε τον κομματικό μύθο του 1981 και που οδήγησε την Δεξιά στο χαμηλότερο μεταπολιτευτικό ποσοστό της. Μια νίκη όμως που εξελίχθηκε σε ανήφορο, νίκη σε μια χώρα χρεοκοπημένη και αποσαθρωμένη.
Σήμερα που κλείνει ένας χρόνος μπορεί ο καθείς να προβεί στον απολογισμό του. Είτε βάλει θετικό πρόσημο, είτε αρνητικό, μερικά πράγματα είναι αντικειμενικά αναμφισβήτητα. Πρώτον, η χώρα είχε χρεοκοπήσει αλλά κανείς δεν το παραδεχόταν. Δεύτερον, η διάλυση όλων των ελεγκτικών μηχανισμών και το ξεχαρβάλωμα της  δημόσιας διοίκησης ναρκοθετούσε την όποια προσπάθεια ανάκαμψης. Τρίτον, το ΠΑ.ΣΟ.Κ σαν αντιπολίτευση ήταν παντελώς ανέτοιμο, χωρίς σοβαρό επεξεργασμένο σχέδιο, χωρίς στελεχιακό μηχανισμό και χωρίς να έχει κατανοήσει το ιδιαίτερο βάθος των προβλημάτων. Αποτέλεσμα αυτής της ολιγωρίας η μεγαλόστομη προεκλογική του καμπάνια και η αδυναμία απεγκλωβισμού από αυτήν μετεκλογικά. Τέταρτον, η χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης έπρεπε να φύγει. Η Νέα Δημοκρατία του κ. Καραμανλή  ήταν η πιο χυδαία έκφανση του μεταπολιτευτικού κυβερνάν, με ελάχιστα από τα θετικά της περιόδου. Έπρεπε να χάσει και έχασε. Πέμπτον, το ΠΑ.ΣΟ.Κ άργησε. Έπρεπε να δράσει πιο γρήγορα. Έπρεπε να διαχειριστεί την κρίση με διαύγεια, με αναλυτική ικανότητα, με διαπραγματευτική δεινότητα και με αποφασιστικότητα. Εκτέθηκε επανειλημμένα καθώς κάθε διαβεβαίωσή του προς την κοινωνία κατέπεφτε μετά από κάποια άνοδο των spreads. Έκτον, μετά την υπογραφή του μνημονίου φαίνεται να παραμένει προσηλωμένο σε αυτό, ωσάν να είναι η Magna Carta του έθνους.  Αφού υπεγράφη θα εφαρμοστεί. Δεν αποτελεί όμως πανάκεια, ούτε αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα της χώρας. Έβδομον, λόγω τρόικας μάλλον, προχώρησαν κάποιες μεταρρυθμίσεις και κάποιες αλλαγές που αποφεύγονταν κατά το παρελθόν. Ψηφίστηκε ο Καλλικράτης, απογράφτηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, καταργήθηκαν τα stage, επανενεργοποιήθηκε το ΑΣΕΠ, κάτι πάει να γίνει με την φαρμακευτική δαπάνη, ψηφίστηκε νέο φορολογικό νομοσχέδιο, υπάρχει βούληση περιορισμού της φοροδιαφυγής. Όγδοο, η χώρα ξαναμπήκε στον παγκόσμιο χάρτη λόγω της υπερκινητικότητας του πρωθυπουργού, με διεθνείς επαφές τόσο για θέματα οικονομικού-επενδυτικού ενδιαφέροντος όσο και για τα εθνικά μας θέματα αλλά και θέματα της ευρύτερης περιοχής. Ένατο, τα βάρη τα επωμίζονται οι πιο αδύναμοι. Πολλοί οδηγούνται στη φτώχεια. Οι κοινωνικές κατακτήσεις και το κοινωνικό κράτος πρόνοιας ξεθεμελιώνονται με πάγιες ρυθμίσεις που ξεπερνούν τον έκτακτο χρονικό ορίζοντα. Αν θα τεθούν βάσεις για κάτι καλύτερο, πιο αποδοτικό και πιο εξορθολογισμένο, που θα παράγει τουλάχιστον ισοδύναμο κοινωνικό αποτέλεσμα είναι ζητούμενο. Προς ώρας τίποτε στον ορίζοντα. Δέκατο, απουσιάζει ένα συνολικό αφήγημα, ένα σχέδιο για τη χώρα, μια ελπίδα. Ένα παραμύθι που θα κινητοποιεί, που θα δημιουργεί την προσμονή. Ενδέκατο, το διεθνές πολιτικό περιβάλλον δεν ευνοεί τους σοσιαλιστές πουθενά, ιδιαίτερα στην Ευρώπη.
Μια πρόχειρη καταγραφή ενός έτους εν είδη απολογισμού. Ένα έτος, από την 4η Οκτωβρίου 2009 μέχρι σήμερα, που σε όλους μας φαίνεται πολύ μακρύτερο. Νιώθουμε σαν να έχει περάσει  τουλάχιστον μια τετραετία, καθώς τα τεκταινόμενα κάθε τριμήνου είχαν πυκνότητα έργου και φθοράς, ίση με ενός κανονικού έτους. Ας ελπίσουμε πως τα δύσκολα πέρασαν και πως από εδώ και πέρα η πορεία θα είναι αντίστροφη. Ανάπτυξη, ανάκαμψη, ανάταση, αναδιάρθρωση και ανάσταση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου