Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

Παραμύθια της Χαλιμάς για τις αιτίες της κρίσης (άρθρο μου στην Κυριακάτικη Μακεδονία 14/7/2016)


Βρισκόμαστε στο 2016 με επτά χρόνια μνημονίου και εννέα χρόνια ύφεσης. Δοκιμάσαμε πολλές κυβερνήσεις, άλλοτε μονοκομματικές και τελευταία συνεργασίας. Στο τιμόνι της χώρας βρέθηκαν εκσυγχρονιστές, λαϊκιστές, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί. Δεν καταφέραμε να αλλάξουμε πολλά, αλλά διανύσαμε κάποια απόσταση.
Δεν οδηγηθήκαμε σε άτακτη χρεοκοπία και βενεζουελοποίηση, παρότι φλερτάραμε ανοιχτά με το σενάριο αυτό. Ο τρόπος με τον οποίο διαχειριζόμαστε την κρίση έχει ανεβάσει το λογαριασμό σε δυσθεώρητα ύψη και το χειρότερο είναι πως πλέον είναι αμφίβολες οι προοπτικές ανάπτυξης, καθώς διακυβεύεται ακόμη και η σταθεροποίηση.
Σε μία τέτοια συγκυρία λοιπόν, και ενώ τα σύννεφα αρχίζουν να πυκνώνουν και πάλι πάνω από την Ελλάδα και την οικονομία της, επανήλθαν στο προσκήνιο κουβέντες για την αιτία της κρίσης ως προϊόντος ενός μάλλον ευρύτερου πολιτικού και κομματικού σχεδιασμού. Εμφανίζονται πάλι θεωρίες της πλάκας, που θέλουν το έλλειμμα του 2009 τεχνητά διογκωμένο με στόχο την υπαγωγή της χώρας σε μνημόνιο και τη συνδρομή του ΔΝΤ. Τι κι αν η ΕΛΣΤΑΤ με τη συνδρομή της Eurostat βεβαιώνει τους τότε αριθμούς, τι κι αν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αποδεχθεί στα επίσημα έγγραφα τους τότε αριθμούς, τι κι αν όλοι οι σχεδιασμοί γίνονται με βάση εκείνους τους αριθμούς, τι κι αν σε κάθε προϋπολογισμό και σε κάθε μεσοπρόθεσμο γίνεται ρητή αναφορά στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό εκείνης της χρονιάς, πάντα θα βρεθούν κάποιοι να πούνε πως οι αριθμοί πειράχθηκαν. Συνεπικουρούμενοι από το φρικώδη οικονομικό αναλφαβητισμό μερίδας του δικαστικού σώματος, επαναφέρουν τα παραμύθια της Χαλιμάς στο επίκεντρο προσπαθώντας να μετατοπίσουν τις ευθύνες για τη χρεοκοπία σε πολιτικούς αντιπάλους.
Το κεντρικό ιδεολόγημα που θέλει τα μνημόνια να φέρνουν την κρίση και όχι η κρίση τα μνημόνια είναι πάντα παρόν. Ήταν η μήτρα του αντιμνημονιακού μπλοκ και η γενεσιουργός αιτία όλων των στρεβλώσεων.
Ποιοι επωφελούνται όμως από την επαναφορά αυτού του ιδεολογήματος; Επωφελούνται πρώτα και κύρια όλοι όσοι συνέβαλαν στη χρεοκοπία της χώρας μέσα από τις κυβερνήσεις της πενταετίας του Κώστα Καραμανλή. Παράλληλα επωφελούνται και οι σημερινοί κυβερνώντες ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι οποίοι, παρότι αποδέχθηκαν εν τοις πράγμασι τα πραγματικά δεδομένα και τη μνημονιακή οδό, δεν μπορούν να απομακρυνθούν από την αντιμνημονιακή μήτρα που τους γέννησε. Κοντά της νιώθουν οικεία, κοντά της μπορούν να στήσουν επιχειρηματολογίες και τακτικισμούς, καθώς τα αποτελέσματα της διακυβέρνησής τους είναι τραγελαφικά.
Από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε εντοπιστεί πολιτική εγγύτητα ανάμεσα στην κυβέρνηση και στην καραμανλική Νέα Δημοκρατία. Με συνδετικό κρίκο το πρόσωπο του ΠτΔ είχε δοθεί το ανάλογο σήμα. Οι απορίες που γεννιούνται σήμερα σχετίζονται με την πιθανότητα ύπαρξης σεναρίων εμβάθυνσης αυτής της συνεργασίας σε πολιτικό επίπεδο που -ας μη γελιόμαστε- αντανακλά ανάλογες συνεργασίες σε επιχειρηματικό-ολιγαρχικό επίπεδο.
Αντιδρούν μέχρι τώρα σε αυτή τη συμπαιγνία ο κόσμος του κέντρου και της κεντροαριστεράς (οι ηγεσίες λιγότερο) και αναμένεται η αντίδραση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Από αυτά θα καταλάβουμε πού πάει η βαλίτσα.

1 σχόλιο:

  1. Συστημικός παρασιτισμός*, μάχες με ανεμόμυλους
    - oι «κερδισμένοι της Μεταπολίτευσης» οδηγούν όλοι μαζί το κάρο πιο βαθειά στη χαράδρα
    http://aftercrisisblog.blogspot.gr/2016/08/blog-post_3.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή