Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Θολό μετεκλογικό τοπίο ( άρθρο μου για την Θεσσαλονίκη της 14/5/2012)


Οι εκλογές έγιναν και το αποτέλεσμα αυτών ήταν ανατρεπτικό. Όχι πως δεν αναμένονταν η καθίζηση του δικομματισμού, αλλά η ανατροπή του ήταν όντως αναπάντεχη. Η άνοδος του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ και η ελεύθερη πτώση του ΠΑ.ΣΟ.Κ έφεραν ανατροπές. Για κάθε κόμμα το αποτέλεσμα των εκλογών έχει σημασία. Πρέπει να αναλυθεί σε βάθος και να μελετηθεί.

Συνοπτικά θα λέγαμε πως ΠΑ.ΣΟ.Κ, Νέα Δημοκρατία και Κ.Κ.Ε είναι οι χαμένοι της εκλογικής αυτής μάχης. Κάθε κόμμα οφείλει να δει τα λάθη του. Λάθη στρατηγικής, προσώπων, διαδικασιών, απόψεων και εκτιμήσεων είναι οι παράγοντες που διαμόρφωσαν το αρνητικό για αυτά αποτέλεσμα. Όμως αυτές οι αναλύσεις θα γίνουν σε δεύτερο χρόνο καθώς τη στιγμή που γράφεται το άρθρο δεν έχει γνωστοποιηθεί η συμφωνία για κυβέρνηση συνεργασίας των κομμάτων.

Ας δούμε ψύχραιμα ποια είναι τα αιτήματα του εκλογικού σώματος με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα. Δύο είναι οι άξονες. Πρώτον η παραμονή στο ευρώ και δεύτερον η αλλαγή του μνημονίου. Το ζήτημα που προκύπτει είναι ποιος μπορεί να υπηρετήσει αυτόν τον στόχο πειστικά και βέβαια αν αυτοί οι δύο άξονες είναι συμβατοί μεταξύ τους.

Η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη δεν αμφισβητείται σχεδόν από καμιά πολιτική δύναμη που διακηρυκτικά έστω ενδιαφέρεται για το ζήτημα της διακυβέρνησης. Μένει να εξεταστεί η δυνατότητα διαφοροποίησης του μνημονίου. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ φαίνεται να είναι πιο κοντά στους όρους του μνημονίου και να αναγνωρίζει τα περιορισμένα περιθώρια, παρόλα αυτά σεβόμενο το αποτέλεσμα των εκλογών δηλώνει πως συντάσσεται στην προσπάθεια αλλαγής του. Η Νέα Δημοκρατία κατά το πρόσφατο παρελθόν έκανε λόγο για επαναδιαπραγμάτευση αν και κατά την προεκλογική περίοδο δεν επανέφερε τον όρο σε πρώτο πλάνο. Η Δημοκρατική Αριστερά κάνει λόγο για σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο με έξι βασικές τροποποιήσεις που προτείνει στο υπάρχον πλαίσιο. Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ προεκλογικά έκανε λόγο για καταγγελία του μνημονίου αλλά μετά το θετικό για αυτόν αποτέλεσμα, που τον επιφορτίζει με κάποιες ευθύνες παραπάνω, φαίνεται να κάνει μια στροφή και να μιλά για επαναδιαπραγμάτευση ή συνολική επανεξέταση του μνημονίου.

Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι πως το εκλογικό αποτέλεσμα ενώ δημιουργεί  συνθήκες πολιτικής πόλωσης στον κομματικό ανταγωνισμό εντούτοις οδηγεί σε παρεμφερείς θέσεις στο κεντρικό ζήτημα. Άρα οι εξελίξεις θα κριθούν από τις διαβαθμίσεις στο λόγο των κομμάτων, από την αξιοπιστία των προσώπων και ενδεχομένως από τον προγραμματική πρόταση των κομμάτων σε περίπτωση που οδηγηθούμε σε εκλογές. Διότι σε περίπτωση εκλογών τον Ιούνη δεν υπάρχει χώρος ούτε για αυτοδυναμίες, ούτε για μονομερείς καταγγελίες μνημονίων. Θα πρέπει να ειπωθούν όλα με ακρίβεια. Καλός ο βολονταρισμός αλλά εδώ τα ζητήματα της οικονομίας είναι σε οριακό σημείο.

Δεύτερο συμπέρασμα είναι πως κάτι πρέπει να αλλάξει γενικότερα. Η πολιτικοποίηση του ελληνικού ζητήματος στην ΕΕ είναι κατά την εκτίμησή μου θετικό γεγονός. Η χώρα οπωσδήποτε χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, εκσυγχρονισμό δομών και δημοσιονομική προσαρμογή αλλά τα χρονικά περιθώρια που έδινε το μνημόνιο καθώς και η ανελαστικότητα των στόχων έκαναν την προσπάθεια αδύνατη και απλά οδυνηρή.

Τρίτο συμπέρασμα είναι πως ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ είναι ο κερδισμένος αυτών των εκλογών και έχει το ρεύμα μαζί του. Μέχρι στιγμής φαίνεται αδιάλλακτος σε οποιαδήποτε πρόταση συμμετοχής σε κυβέρνηση συνεργασίας. Είναι μία λογική τακτική κίνηση αλλά και παράτολμη. Φάνηκε πως δεν ήταν έτοιμος για το αποτέλεσμα και είναι γεγονός πως δεν έχει ομοιογένεια και συνεκτικό σχέδιο διακυβέρνησης. Επιδιώκει τις εκλογές με στόχο την πρωτιά αλλά και τον απαραίτητο χρόνο για μία συστημική στροφή. Στροφή που δεν μπορεί να γίνει πριν τις εκλογές καθώς θα πλήξει την αξιοπιστία του. Φαίνεται όμως αυτό να μην απασχολεί σε αυτή τη φάση το εκλογικό σώμα που του δίνει τον πρώτο λόγο. 

4 σχόλια:

  1. Με τη σειρά περίπου όπως τα θέτεις παρατηρώ ότι:
    α) Συγχέεις κι εσύ τη διπλωματική γλώσσα με την εγχώρια πολιτική. Οι όροι επαναδιαπραγμάτευση και συνολική επανεξέταση του μνημονίου είναι ουσιαστικά το ίδιο με τον προεκλογικό του λόγο. Άρνηση του μνημονίου (δηλαδή της συμφωνίας για το πρόγραμμα λιτότητας) και έναρξη αποπληρωμής της δανειακής σύμβασης μετά από 3-5 χρόνια. Αυτή ήταν κι αυτή επιμένουν και φωνάζουν ότι είναι η θέση τους. Κι ως εκ τούτου δεν υπάρχει καμία σύγκλιση με το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ.
    β) ο επαπειλούμενος εθνικός διχασμός είναι ένα σενάριο τρομοκράτησης και μία προσπάθεια να συρθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε συγκυβέρνηση με εκείνους που κατήγγειλε προεκλογικά και εκείνους που καταψηφίσει ο λαός. Στην ουσία όμως η συμμετοχή του νομιμοποιεί μια κυβέρνηση που αντιβαίνει στην απαίτηση της πλειοψηφίας των πολιτών και ειδικά της πολιτικής τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμο όλα και όλα. Το οτι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ξεκάθαρη θέση για τις ενέργειες που θα ακολουθήσει σε σχέση με το μνημόνιο είναι πασιφανές....
      Οταν και αμα βγει πρώτο κόμμα θα δεις που ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ ΘΑ ΚΑΝΕΙ και ΘΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙ κυβερνητικό εταίρο....
      Δεν είμαστε αφελείς...
      Και δεν τα λέω με αρνητική χροιά αλλά μην τρελαθούμε κιόλας....

      Διαγραφή
    2. Εγώ δεν είπα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει τι θέλει. Άλλο σημείωσα και μάλλον το παρεξήγησες. Φυσικά και με τόσες συνιστώσες δεν ξέρει τι θέλει ακριβώς (θα τα βρει, αλλά τώρα ακόμα ψάχνεται). Από εκεί και πέρα, θα γίνει ίσως συστημικό κόμμα, δε διαφωνώ, αλλά ακόμα θέλει χρόνια. Το ΠΑΣΟΚ δε χάλασε την πρώτη τετραετία...
      Αλλά επειδή ζω περισσότερο χρόνια κοντά στο ΨΝΘ (έχω και μια ηλικία γαρ), δε με κατάλαβες, όντως. Άλλο έλεγα.

      Διαγραφή