Καθώς έβλεπα σήμερα τις διαδικασίες στο ΠΑ.ΣΟ.Κ και μετά από τα συμβάντα με τον Γιώργο Νταλάρα - είδα και χτες το βράδυ Παρασκευή 9 Μαρτίου το ROCKY I για 387η φορά, μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες, μουσικές, στιγμές από το παρελθόν. Ανάκατα. Χωρίς νόημα. Χωρίς λογική. Όπως όταν μυρίζει κανείς ένα άρωμα και θυμάται - ε κάπως έτσι.
Δεν θυμάμαι καλά εκείνη την δεκαετία. Γεννήθηκα το 1984. Έχω όμως αναμνήσεις αρκετές. Εξάλλου αν σκεφτεί κανείς ότι τα πράγματα στην Ελλάδα φτάνουν πάντα με μία καθυστέρηση σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο - τότε μπορώ να πω πως έχω μια εικόνα.
Ανδρέας, ΠΑ.ΣΟ.Κ , Γκάλης, ευρωπαϊκό, τινινίνι ( final countdown) , Rocky μέχρι αποστήθισης, παιδικά πολύ πρωί κάθε σαββατοκύριακο, μάχες στο SEGA MASTER SYSTEM και στην AMIGA 500 των ξαδέρφων μου, μάσες , ξάπλες , Σαραβάκος, ΑΡΗΣ, συγκεντρώσεις - πλαστικές σημαίες, καλοί - κακοί ...
Έτσι χύμα - ανάκατα
Πάρτε ένα δείγμα ( να 'ναι καλά το youtube)
Τελείωσε μια εποχή με την πτώχευση;
ΑπάντησηΔιαγραφή