Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

ΓΑΠικοί - αντιΓΑΠικοί σημειώστε Χ

Μετά τις εξελίξεις του τελευταίου τριμήνου και ενώ η χώρα βρίσκεται συνεχώς στο χείλος του γκρεμού, λαμβάνει χώρα μία παράλληλη συζήτηση για το μέλλον του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Βέβαια ούτε συζήτηση  είναι αυτό που παρακολουθούμε, ούτε θέμα της έχει το μέλλον του κινήματος, αλλά ας δεχτούμε για την οικονομία του άρθρου αυτόν τον ευφημισμό.

Στα social media παρατήρησα την ύπαρξη δύο στρατοπέδων αρχικά. Ακολούθως επιβεβαίωσα την ύπαρξή τους και σε ευρύτερους κοινωνικούς κύκλους. Οδηγήθηκα στο συμπέρασμα πως κάπως έτσι διαμορφώνεται το σκηνικό στον κόσμο που ακόμα ασχολείται με το ΠΑ.ΣΟ.Κ -ένας εκ των οποίων είμαι και εγώ. Στο πρώτο στρατόπεδο οι παπανδρεϊκοί. Στο άλλο οι αντιπαπανδρεϊκοί. Γνωστά πράγματα. Διαβάζω τα πονήματά τους, τις τοποθετήσεις τους, τον σχολιασμό τους επί τοποθετήσεων, συνομιλώ μαζί τους και εξαγριώνομαι.

  Οι μεν πρώτοι κάνοντας την αποτίμηση της κυβερνητικής και πρωθυπουργικής θητείας του Γεωργίου Παπανδρέου έχουν καταλήξει πώς ο Γιώργος ήθελε, μπορούσε και μάλιστα σχεδόν τα είχε καταφέρει αλλά τον πολέμησαν τα κακά συγκροτήματα, οι εκδότες, οι νταβατζήδες και τελικά τον έριξαν. Μα καλά είναι δυνατόν να μην βλέπουν τα λάθη του πρώην πρωθυπουργού; Είναι δυνατόν να μην προσπαθούν ψύχραιμα να κάνουν μία πιο αντικειμενική ανάλυση; Είναι δυνατόν να υπάρχει προσωπολατρεία και μεταφυσική πίστη;

Δεν γίνεται σήμερα να μην αποδέχεσαι πως η προεκλογική εκστρατεία ήταν λανθασμένη. Δεν γίνεται να μην παραδέχεσαι ότι η λανθασμένη εκτίμηση μετεκλογικά κόστισε στη χώρα. Δεν γίνεται να αρνείσαι ότι το κόμμα ΠΑ.ΣΟ.Κ απλά έχει εξαερωθεί και δεν υπάρχει καμία δομή. Όχι σήμερα - από τις 5 Οκτωβρίου του 2009. Δεν γίνεται να κλείνεις τα μάτια σε άλλα επί μέρους λάθη όπως για παράδειγμα την αδυναμία έγκαιρης στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού. Δεν γίνεται να μην καταλογίζεις στον Γιώργο Παπανδρέου ότι για παράδειγμα αποδομώντας την οκταετία Σημίτη αποξενώθηκε από μερίδα ανθρώπων που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν στη διακυβέρνηση.

Επίσης, οι υποστηρικτές του Γιώργου Παπανδρέου δεν δέχονται καμία κριτική προς το πρόσωπό του.  Όποιος τολμήσει να πει πως ο Παπανδρέου έχει χαρακτηριστικά μετά-πολιτικού, θολή ιεράρχηση των ζητημάτων, ασύμβατη με την νεοελληνική πραγματικότητα αξιολόγηση των ζητημάτων, υπερβολικό κοσμοπολιτισμό, αυτόματα κατατάσσεται στους εχθρούς του. Θαρρείς και αυτοί, οι υποστηρικτές του, προσφέρουν κάποια υπηρεσία στον ίδιο ή στο ΠΑ.ΣΟ.Κ ή στη χώρα.

Επίσης πιστεύω ότι αδυνατούν να καταλάβουν πως το ζήτημα με τους βαρόνους των ΜΜΕ και τις παρεμβάσεις τους στην πολιτική ζωή της χώρας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΠΑΡΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ, ούτε αυτός που αντιτίθεται σε αυτά αυτομάτως ο καλύτερος ηγέτης/ πρωθυπουργός. Σε κάθε περίπτωση εκείνο δε που με εξοργίζει ακόμα πιο πολύ είναι πως δεν δέχονται πως ενδεχομένως υπάρχουν άνθρωποι που πλέον δεν συγκινούνται με αυτό το επιχείρημα, διότι αξιολογούν με διαφορετικό τρόπο το ζητούμενο. Δεν σημαίνει ότι αυτοί είναι με εχθροί του Παπανδρέου, ούτε υπερασπιστές των καναλαρχών- εκδοτών.

Προέκυψε δε τώρα και μπαράζ δημοσιευμάτων κατά της οικογένειας Παπανδρέου, καθώς και το ζήτημα με ΕΛΣΤΑΤ και CDS και ξεκίνησαν πάλι τα ''βρώμικα 89''. Ουδέν σχόλιο.

Πάμε τώρα στους άλλους - τους αντιπαπανδρεϊκούς. Εδώ πάλι χοντροκομμένες αναλύσεις. Του καταλογίζουν μειωμένες ικανότητες, λες και η εξέλιξη των πραγμάτων οφειλόταν αποκλειστικά στα χαρακτηριστικά του ανδρός. Του καταλογίζουν ( οι εντός ΠΑ.ΣΟ.Κ πάντα) ότι έχει την αποκλειστική ευθύνη των επιλογών λες και οι επιλογές την άνοιξη του 2010 ήταν πολλές. Του χρεώνουν το Μνημόνιο λες και υπήρχαν πολλές άλλες εναλλακτικές ή πιστεύοντας πως ο κόσμος που ψήφισε ΠΑ.ΣΟ.Κ αποτελείται από ιθαγενείς που μόλις τους κουνήσεις τίποτε αντιμνημονιακά καθρεπτάκια θα αποσβολωθούν. Του χρεώνουν τη χρεοκοπία της χώρας λες και αυτός δημιούργησε το έλλειμμα ή ένας και μόνος μπορούσε να αντιστρέψει την πορεία της χώρας.

Και είναι τέτοια η εμπάθειά τους που σου γυρνάει τα άντερα. Τέτοιο το μίσος τους, τέτοιο το ύφος τους που σε κάνει να παραγνωρίζεις τις υπαρκτές αδυναμίες του Παπανδρέου και να το ξανασκέφτεσαι. Είναι τέτοια η αγάπη τους για το status quo παρά τις όποιες εκκλήσεις για μεταρρύθμιση, είναι τέτοια η διασύνδεσή τους με το παλιό καθεστώς, είναι τόσο βαθιά χωμένοι και συνδεδεμένοι με κάθε είδους απολαβές ''μεταπολιτευτικού τύπου'' που καταλαβαίνεις πως δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν με αυτούς τα πράγματα.

Υπάρχουν και οι αριστεροί αντιπαπανδρεϊκοί- μια υποκατηγορία. Αυτοί ονειρεύονται εποχές ΠΑΚ, έχουν λεξιλόγιο 1970, δεν έχουν πάρει χαμπάρι τις μεταβολές στην παγκόσμια οικονομία, αντιμάχονται το νεοφιλελευθερισμό, όπου όλως τυχαίως ό,τι δεν τους αρέσει εντάσσεται σε αυτόν. Και αυτοί είναι λίγο πολύ γνωστοί.

Η κατηγορία των αντιπαπανδρεϊκών διανθίζει την κριτική της με επιχειρήματα και άλλων πολιτικών χώρων σε βαθμό που απορείς. Μα είναι κανείς σε αυτό το κόμμα σοσιαλδημοκράτης;

Η κατάσταση είναι δραματική. Έτσι τη βιώνω προς το παρόν εγώ. Ελπίζω ότι η διαδικασία ανάδειξης νέου προέδρου να δώσει την ευκαιρία σε ένα άλλο ΠΑ.ΣΟ.Κ να εκφραστεί. Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ των νέων, των επιστημόνων, των ανθρώπων της εργασίας. Αυτών που μπαίνουν στον κόπο και αρθρογραφούν - αναλύουν - εξετάζουν - κρίνουν. Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ αυτών που αγωνιούν για τη χώρα, που εκτιμούν τις κατακτήσεις της, που αναγνωρίζουν τα λάθη του κόμματος, που δείχνουν να γνωρίζουν έστω και θολά ακόμη προς τα που πρέπει να κινηθεί κόμμα και χώρα. Το ξέρω, αυτοί είναι πολιτικά πιο αδύναμοι. Υποαντιπροσωπεύονται. Δεν έχουν δυνατή φωνή. Μάλλον δεν είναι και οι τόσο ευνοημένοι της Μεταπολίτευσης. Μάλλον δεν ανήκουν στη γενιά του Πολυτεχνείου. Αυτό που επιθυμούν είναι ένα σοβαρό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, μια ευρωπαϊκή χώρα με τις πρόνοιες των υπολοίπων. Είναι τόσο πολύ αυτό;




2 σχόλια:

  1. Οποιαδήποτε πολιτική λογική κινείται σε επίπεδο δυαδικό είναι καταδικασμένη σε πλήρη άρνηση και φανατισμό και σίγουρα δεν προάγει έναν ισχυρό διάλογο για το μέλλον. Το θέμα είναι αν με το έμψυχο υλικό που υπάρχει, μπορεί να υπάρξει δημοκρατικό κεντροαριστερό μέλλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ απόλυτα. Όσο για το υλικό - υπάρχει, αλλά βρίσκεται πιο χαμηλά στην κομματική ιεραρχία ή εκτός αυτής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή