Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Ο ΣΥΡΙΖΑ πουλάει κρατιλίκι εκεί που τον παίρνει



Με αφορμή την διαδικασία αδειοδότησης τηλεοπτικών σταθμών από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ αξίζει να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα για τη συνολική προσέγγιση των κυβερνητικών στο ζήτημα της διακυβέρνησης. Δεν πρέπει να μείνουμε μόνο στο πρωτοφανές της διαδικασίας αυτής, όσο αδιανόητη και αν μας φαίνεται. Αν και το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών είναι κορυφαίο και αγγίζει θέματα πολυφωνίας και άρα και ποιότητας της δημοκρατίας, εκτιμώ ότι πρέπει να κοιτάξουμε και πέρα από αυτό.

Πέραν των όσων διαφημίζει η κυβέρνηση για τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία της, υπάρχει μία λανθάνουσα στρατηγική στον τρόπο με τον οποίο παρεμβαίνει και επιχειρεί να ρυθμίσει το πεδίο. Τα οφέλη που θα προκύψουν για την ίδια από ένα νέο απολύτως φιλικό τηλεοπτικό πεδίο είναι δεδομένα, όμως σε αυτό το σημείωμα θέλω να εξετάσω και μία άλλη παράμετρο.

Μέσω της διαδικασίας αυτής ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να  αναστηλώσει τη συμβολική αλλά και ουσιαστική δύναμη του κράτους ως υπέρτατου ρυθμιστή στο εθνοκρατικό πεδίο. Αναβαπτίζει την ισχύ του και την επαναποδεικνύει προς τρίτους που αμφέβαλλαν και την επιζητούσαν. Διαφημίζει την υπαρκτή δύναμη του κράτους ( ή Πολιτείας ορθότερα) και κλείνει το μάτι σε εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που αποζητούν την ισχυρή κρατική παρέμβαση σε όλα τα πεδία, καθώς εκτιμούν πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος που θα τους εξασφαλίσει οφέλη και ποιοτική διαβίωση. Είναι μία επίδειξη ισχύος και επανεπιβεβαίωσης της κυριαρχίας του κράτους και ταυτόχρονα απόδειξη του βολονταρισμού της κυβέρνησης η οποία αφού δεν δύναται να πράξει ανάλογα σε διεθνοποιημένα πεδία, εξαντλεί τις δυνατότητες σε αυτό. Χρησιμοποιεί εν ολίγοις με τρόπο λανθασμένο και απαράδεκτο, την κρατική εξουσία για να πετύχει τους δικούς του στόχους.

Τι εννοώ; Επειδή στον τομέα της οικονομίας, η παραγωγή πλούτου, η ανάπτυξη, η μεγέθυνση είναι μια διαδικασία σύνθετη, με πολύ συγκεκριμένους περιορισμούς αλλά και πάρα πολλές δυνατότητες, απαιτείται σχέδιο. Απαιτείται σωρεία αλλαγών σε κράτος και οικονομία, μεταρρυθμίσεις. Απαιτείται εκσυγχρονισμός της διοίκησης, φορολογική σταθερότητα, λογική φορολογία, προσέλκυση επενδύσεων, τραπεζική δραστηριότητα και χρηματοδότηση της οικονομίας κλπ. Τη στιγμή που πρέπει να μειωθεί το κράτος, να γίνουν ιδιωτικοποιήσεις, να απελευθερωθούν δημιουργικές δυνάμεις της αγοράς, να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα, να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός, απαιτείται ταυτόχρονα  ισχυρή κρατική παρέμβαση σε νέα πεδία. Ρυθμιστικές αρχές, αναδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους, στόχευση, διοικητική μεταρρύθμιση κ.ο.κ. Δεν αρκεί να λέμε πως 1.000.000 πολίτες πρέπει να αλλάξουν επάγγελμα στρεφόμενοι σε διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα και υπηρεσίες ( ή σε άλλα που θα υποκαθιστούν τις εισαγωγές) αλλά να δούμε μια ποιο τρόπο μπορεί να υποβοηθηθεί αυτή η μετάβαση. Εδώ το κράτος έχει ρόλο. Φορολογία, κόστος ενέργειας, υποδομές, διασφάλιση κανόνων ανταγωνισμού – αυτά είναι υποθέσεις του κράτους. Αναστροφή της ανεστραμμένης πυραμίδας είναι ο στόχος.

'' Πού να μπλέξουμε τώρα ; ''

Τέτοιο σχέδιο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει και (ακόμα πιο εμφατικά να πούμε ότι ) ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ούτε τον ενδιέφερε ποτέ να αποκτήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ( στην καλύτερη) ένα κόμμα κρατικιστικό. Οι συνταγές ανάπτυξης που έχει, οι παραστάσεις των στελεχών του, το μοντέλο που διακονεί είναι ένα μοντέλο ανάπτυξης της δεκαετίας του 60 ή ενός κράτους που έχει πρόσβαση σε πολύ και φτηνό χρήμα. Για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτά είναι άκουσον - άκουσον νεοφιλελευθερισμός. Οπότε ''που να μπλέξουμε τώρα; Δεν πάμε για επιδείξεις αντινεοφιλελευθερισμού και αντιδιαπλοκής καλυτερα; ''
Το κράτος δεν μπορεί όμως στη νέα συνθήκη να ενσωματώσει και να ικανοποιήσει τα λογής κοινωνικά, συντεχνιακά, επιχειρηματικά αιτήματα όπως παλαιότερα. Ως εκ τούτου ο κάτοχος της εξουσίας δεν μπορεί να ενεργήσει όπως παλαιότερα. Η απόλυτη κυριαρχία του κράτους έχει διαχυθεί ούτως ή άλλως  σε πολλαπλά επίπεδα καθώς το περιβάλλον είναι διεθνοποιημένο. Η οικονομική δυσπραγία επέτεινε αυτήν την κατάσταση. Δεν μπορεί να καθορίσει μονομερώς και απόλυτα όλα τα πεδία όπως παλαιότερα ή όπως θα επιθυμούσε. Επιχείρησε στο πρώτο επτάμηνο της διακυβέρνησής του να καθορίσει βολονταριστικά το οικονομικό πεδίο με τα σκισίματα του μνημονίου και διέλυσε οικονομικά τη χώρα με παρολίγο έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υποχώρησε και αποδέχθηκε κάποιους ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ περιορισμούς με δυσθυμία .

Αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το θέλει. Είναι βραχνάς. Γνωρίζει ότι και δεν μπορεί αλλά και δεν θέλει - ιδεολογικά και πολιτικά - να πράξει τα δέοντα για βελτιωθεί η κατάσταση. Τι του απομένει; Του απομένει μία εθνοκρατική ''απόλυτη'' εξουσία σε πεδία όπου δεν συνδέονται άμεσα με υπερεθνικά και διεθνή επίπεδα για να προβάλει αυτήν την ισχύ. Δεν μπορεί μονομερώς να δώσει αυξήσεις, δεν μπορεί να προσλάβει στο δημόσιο, δεν μπορεί να ελέγξει ( σχετικά) το τραπεζικό σύστημα. Πρέπει λάπως να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την παντελή και απόλυτη διάψευση του αντιμνημονιακού αφηγήματος που τον έφερε στην εξουσία.

Που μπορεί να το κάνει; Μπορεί - σχετικά πάντα - στο ραδιοτηλεοπτικο πεδίο, στην παιδεία - στα πανεπιστήμια, στη διοίκηση, μερικώς στις ΔΕΚΟ, μερικώς στην διαχείριση των μικρών ευρωπαϊκών και εθνικών πόρων.

Κλείνει το μάτι στο εκλογικό σώμα που διψά για λυτρωτικές επιδείξεις ισχύος και του προσφέρει θέαμα με μεγάλη δόση κρατικής εξουσίας. Προσπαθεί να ικανοποιήσει την ζήτηση για ΚΡΑΤΟΣ και ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ και ( δήθεν ) ΡΥΘΜΙΣΗ αλλά στα δευτερεύοντα, σε αυτά που μπορεί. Δεν τον ενδιαφέρει η απλοποίηση, η υπέρβαση του ρυθμιστικού πληθωρισμού, η δημιουργία διαφανούς και ξεκάθαρου ρυθμιστικού πλαισίου, η διαφάνεια η πολυφωνία, η ποιότητα των θεσμών, οι έλεγχοι και οι ισορροπίες. Αγαπά την απόλυτη εξουσία, τη δύναμη, τον βολονταρισμό. Συγκεντρώνει τις εξουσίες καθώς απεχθάνεται τις ανεξάρτητες αρχές. Αποστρέφεται τις ''εξωτερικές'' παρεμβάσεις στο ''εσωτερικό της χώρας''.

‘’ Ας πουλήσουμε κρατιλίκι ’’

Πουλά ''ισχυρό κράτος'' τη στιγμή που το κράτος καταρρέει. Πουλά ισχύ και δήθεν πρόνοια τη στιγμή που το κράτος διαλύεται, σπαταλά λιγότερα αλλά σπατάλα, τη στιγμή αφήνει εκτός κάθε προνοιακού πλέγματος ολοένα και περισσότερους.

Γνωρίζει και πατά στην φυσική ροπή μιας κοινωνίας που αγαπά το κράτος για να κάνει το μαύρο άσπρο. Βαπτίζει τις παρεμβάσεις του ως ρύθμιση ενώ είναι συγκέντρωση εξουσιών. Ονοματοδοτεί τη νέα διαπλοκή ως αντιδιαπλοκή. Διατείνεται ότι αναστηλώνει το κράτος, ότι προτάσσει την πολιτική έναντι της οικονομίας ενώ στην πραγματικότητα στήνει ένα νέο δικό του πλέγμα εξουσίας. Τη στιγμή που η ΕΛΑΣΤΑΤ ανακοινώνει 0.9 % ΥΦΕΣΗ το Β τρίμηνο του 2016 και το οικονομικό μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο, τη στιγμή που ο πρωθυπουργός στη φαρέτρα του του για τη ΔΕΘ έχει ένα κουρελιασμένο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και στον ορίζοντα ΚΟΦΤΕΣ, επιχειρεί να ελέγξει ΑΠΟΛΥΤΑ το ραδιοτηλεοτπικο τοπίο.







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου