Μάθε στον μπαμπά σου ξένες γλώσσες Από τα ανδρεοπαπανδρεϊκά στα σύγχρονα κεντροαριστερά

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο protagon.gr

Το κόμμα της Μεταπολίτευσης είχε αναμφίβολα μια κεντρικότητα στο πολιτικό σύστημα και στιγμάτισε παντοιοτρόπως την πολιτική όπως την αντιλαμβάνεται ο Έλληνας. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως ακόμη και σήμερα όλοι κουβαλάνε ένα ΠΑΣΟΚ μέσα τους - είτε το ξέρουν είτε όχι, είτε το αποδέχονται είτε όχι.

Δεν έχει νόημα να αναφερθεί κανείς στην ιστορική αποτίμηση των πεπραγμένων του κόμματος αυτού - ο καθείς ανάλογα κρίνει. Αυτό που έχει νόημα είναι να δούμε, όσοι ενδιαφερόμαστε για την ύπαρξη ενός κεντροαριστερού κόμματος - παράταξη τι είναι αυτό που αποτελεί τροχοπέδη στην υπόθεση.

Και εδώ έχουν χυθεί τόνοι μελάνης, αρθρογραφία, επιστημονικές προσεγγίσεις, πολιτικές εκτιμήσεις. Θα παραθέσω έναν ακόμη λόγο που κρατά την επιρροή της κεντροαριστεράς χαμηλά παρά την ευρυχωρία που υπάρχει ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι ο λόγος. Ο  τρόπος εκφοράς του λόγου. Η κεντροαριστερά πρέπει να ξαναμιλήσει λαϊκά. Να ξαναμιλήσει με τρόπο που να διεγείρει, με τρόπο κατανοητό, απλό και εύληπτο. Με τη μία η μπάλα - για να δανειστώ έναν ποδοσφαιρικό όρο. Όχι αναλύσεις επί αναλύσεων, όχι λεπτομερείς αποχρώσεις και διαφοροποιήσεις, όχι κυνήγι λέξεων και εννοιών. Μέχρι η κεντροαριστερά να βρει τις κατάλληλες λέξεις οι της Χρυσής Αυγής φτάσανε στο 15%.

Προσοχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποκύψει σε έναν ακραίο λαϊκισμό παροχολογίας ή υποδαύλισης των παθών. Ούτε σημαίνει πως τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας απαντώνται με όρους άσπρο-μαύρο. Προφανώς οι βέλτιστες λύσεις χρειάζονται σύνθετη σκέψη, επεξεργασία, σταθμίσεις αλλά όλα αυτά αφορούν τον προγραμματικό λόγο. Αφορούν το πολιτικό σχέδιο. Αφορούν τα επιτελεία, τα στελέχη και τους συνεργάτες τους. Μετά από εκεί αλλαγή πλεύσης. Μετά από εκεί, βγαίνοντας από το γραφείο ή από το διαδίκτυο τα πράγματα αλλάζουν. Η κατάσταση είναι πιεστική, δεν υπάρχει υπομονή, δεν υπάρχει διάθεση, δεν υπάρχει χρόνος. Μπορείς να πεις αυτό που θέλεις γρήγορα, κοφτά και αποτελεσματικά; Καλώς. Δεν μπορείς; Σε πρόλαβε άλλος.

Το καλύτερο σχέδιο μεταρρύθμισης να έχει η κεντροαριστερά ποιος θα το ακούσει όταν οι μεν «με ένα άρθρο θα καταργήσουν τη φτώχεια του μνημονίου» και οι δε «δεν θα παραδώσουν τη χώρα στον κίνδυνο χρεοκοπίας»; Οι άλλοι δε, οι τρισχειρότεροι δεν συνθηματολογούν καν. Μοιράζουν πατάτες και μπάτσες σε όποιον θεωρούν εχθρό τους.  Για να πείσεις, πρώτα πρέπει να σε ακούσουν. Για να σε ακούσουν πρέπει να είσαι θελκτικός. Η κεντροαριστερά δεν έχει όλες τις απαντήσεις, είναι βέβαιο. Έχει όμως τις περισσότερες.

Ο σύγχρονος κεντροαριστερός λόγος γιατί να μην έχει συναίσθημα; Γιατί να μην είναι λόγος που θα ξαναπιάνει το νήμα μιας μεγάλης αφήγησης; Γιατί να μη στοχεύει στην αλλαγή της μεγάλης εικόνας; Είναι αδήριτη ανάγκη - δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο στα μικρά. Πρέπει να δείχνει και μια πορεία, έναν δρόμο για τα μεγάλα. Οι Έλληνες φαίνεται σιγά-σιγά να αποδέχονται την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι η εξής. Θα ζήσουμε με λιγότερα από ό,τι περιμέναμε. Το αμέσως επόμενο ερώτημα όμως αφορά στην προοπτική, έχει να κάνει με το μέλλον και τη δυνατότητα βελτίωσής του. Είναι ανθρώπινο και λογικό. Γι' αυτό αποτελεί αναγκαιότητα ξανά ένας ιδεολογικός λόγος που θα καταλήγει και σε συγκεκριμένα, αλλά δεν θα παραβλέπει τα μεγάλα.

Για να συνοψίσω την άποψή μου αυτή, θα πω το εξής: Εν αρχή ην ο λόγος. Να μάθουμε στους μπαμπάδες μας «ξένες γλώσσες». Από τα «μεταπολιτευτικά ανδρεοπαπανδρεϊκά» στα «σύγχρονα ευρωπαϊκά κεντροαριστερά»... Και στους μικρούς μας αδερφούς, να δούνε τα «Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας».