Μερικές σκέψεις για την ΕΡΤ (άρθρο μου για την Θεσσαλονίκη της 17/6/2013)

   1  Είναι προφανές ανεξαρτήτως κατάληξης πως η ενέργεια αυτή του πρωθυπουργού και του

περιβάλλοντός του είχε κυρίως πολική και κομματική στόχευση. Δεν συνιστά μεταρρύθμιση το κλείσιμο της ΕΡΤ χωρίς σχέδιο, αιφνιδιαστικά, χωρίς πολιτική συμφωνία των εταίρων, χωρίς διάδοχο σχήμα. Το απέδειξε εξάλλου πληθώρα επιχειρημάτων που χρησιμοποιήθηκαν από το περιβάλλον της Νέας Δημοκρατίας και είχαν να κάνουν με την πολιτική τοποθέτηση ή την κομματική προτίμηση των ανθρώπων της ΕΡΤ. Το απέδειξε η αναγκαστική σχεδόν προσφυγή σε παλαιότερα σχέδια εξυγίανσής της – σχέδια που ο σημερινός κυβερνητικός εκπρόσωπος  λοιδορούσε από τον προαύλιο χώρο των εγκαταστάσεων της ΕΡΤ

    2 Οι πολιτικές και κομματικές στοχεύσεις της Νέας Δημοκρατίας φανερώνουν πως ενδόμυχα ποτέ δεν πίστεψαν στην συνολική προσπάθεια της χώρας αυθεντικά. Δυναμιτίζουν το κλίμα τη στιγμή που είτε κανείς διακρίνει αμυδρές πτυχές success story, είτε σημαντικές δυσκολίες, η Ελλάδα είχε φύγει από το μάτι του κυκλώνα και υπήρχαν προϋποθέσεις περάσματος σε μία ομαλότητα, σε μία κανονικότητα έστω οικονομικά καχεκτική. Επανέφεραν βίαια το πολωτικό κλίμα των δύο προηγούμενων ετών.

      3 Δεν ανέμεναν το μέγεθος των αντιδράσεων τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Η επιλογή της ΕΡΤ ως πεδίο για καλοκαιρινές επιδείξεις αποφασιστικότητας και βολονταρισμού ήταν ατυχής. Η ΕΡΤ είναι οργανισμός αντικειμενικά εξωστρεφής, ταυτισμένος με την χώρα διεθνώς και το πεδίο της ενημέρωσης είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητο. Ο τρόπος παρέμβασης ήταν άγαρμπος. Οι κυβερνητικοί εταίροι ύψωσαν το ανάστημά τους και απορρίπτουν την μονοκομματική ατζέντα του πρωθυπουργού. Η πανευρωπαϊκή κατακραυγή και η αγνόησή της αποδεικνύει πως ο ευρωπαϊσμός αυτής της Νέας Δημοκρατίας είναι ρηχός. Κουτσαβάκικο στυλ, ομιλίες πρωθυπουργού ως αν να ήταν κομματάρχης του 1960, συνολικό ύφος που δεν συνάδει με τον θεσμό. Επαρχιωτισμός.

      4 Η προσπάθεια ιδεολογικής κυριαρχίας που βρίσκεται πίσω από αυτή την ενέργεια του πρωθυπουργού δεν συνυπολόγισε μερικά δεδομένα. Η αποδοχή αυτής της ηγετικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, όπως αποτυπώθηκε αυθεντικά στις πρώτες εκλογές του 2012 βρίσκεται στο 18%. Η κυβέρνηση είναι τρικομματική με τους δύο εταίρους αθροιστικά στο 20%. Ακόμη και αν δεχτούμε πως πρόκειται για μια μεγάλη στρατηγική κίνηση ( ερήμην της τύχης της χώρας) ποια είναι τα επόμενα βήματα; Ποιοι οι δυνητικοί του σύμμαχοι μετά από ενδεχόμενες εκλογές (εφόσον τις κερδίσει); Αδυναμία απάντησης άρα κολοβή στρατηγική – κοντόφθαλμη. Πυροδοτούν μη γραμμικές εξελίξεις τη στιγμή που η χώρα όφειλε να κινηθεί συντεταγμένα και να διεκδικήσει ό,τι καλύτερο μπορούσε στις νέες συνθήκες που θα διαμορφωθούν.

       5 Κανείς δεν υποστηρίζει πως η ΕΡΤ μπορεί να συνεχίσει ως έχει αλλά επίσης είναι δύσκολο να αποδεχτεί πως είναι αυτός ο τρόπος. Για πρώτη φορά εδώ και ένα χρόνο γίνεται εμφανές το αδιέξοδο μιας σημαντικής μερίδας του εκλογικού σώματος που δεν μπορεί να ενταχθεί στα δύο στρατόπεδα τα οποία φιλοδοξεί να δημιουργήσει ο πρωθυπουργός. Το δίλλημα Σαμαράς ή Τσίπρας δεν αντέχεται.

     6  Είναι γεγονός πως σε μια πορεία ομαλότητας και σταθεροποίησης της χώρας, οι διαφορές ανάμεσα στα κόμματα που συγκυβερνούν θα αυξάνονταν. Όσο η χώρα θα απεγκλωβιζόταν από το δεσμευτικό πλαίσιο τόσο θα αποκτούσαν σημασία οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφοροποιήσεις. Η ενέργεια αυτή του πρωθυπουργού επιταχύνει τις εξελίξεις χωρίς όμως τις προϋποθέσεις.

   7 Ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναμπαίνει στο πολιτικό παιχνίδι, Μπορεί να πατήσει σε μία ιδιάζουσα πολιτική κινητοποίηση παρά το διαφαινόμενο τέλμα στο οποίο είχε περιπέσει η στρατηγική του. Είναι ζητούμενο εάν καταφέρει να ξεπεράσει τις εγγενείς αδυναμίες του και να στραφεί σε ποιο ρεαλιστικές θέσεις που θα του προσδώσουν στοιχεία κυβερνητικής προοπτικής. Η μονοδιάστατη αντιμνημονιακή ρητορεία δεν αρκεί. Ούτε το ζήτημα της ΕΡΤ