Από ότι διαβάζουμε και
πληροφορούμαστε, τη στιγμή που αναμένουμε τις αποφάσεις για την εκταμίευση της
δόσης για την Ελλάδα, υπάρχει μία ριζική διαφωνία στους κόλπους των εταίρων και
δανειστών μας. Η διαφωνία εστιάζεται στη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και
ακολούθως στους τρόπους επίλυσης αυτού του κομβικού ζητήματος. ΔΝΤ και Ευρωπαίοι προσεγγίζουν το ζήτημα με διαφορετικό τρόπο. Το ενδεχόμενο το ΔΝΤ να
θέσει επισήμως ζήτημα «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων του επίσημου τομέα (
ΟSI) είναι πολύ πιθανό. Στην εξέλιξη
αυτή όμως δεν συναινούν όλοι.
Η επανεκλογή του προέδρου Ομπάμα
συνιστά μία καλή είδηση για την Ελλάδα. Η παρέμβασή του πλείστες όσες φορές στο
πρόσφατο παρελθόν υπέρ μιας δομικής λύσης των προβλημάτων της ευρωζώνης ευνόησε
και την Ελλάδα. Πέραν του οικονομικού σκέλους φαίνεται πως συνυπολογίζονται
στην περίπτωσή μας και οι γεωπολιτικές παράμετροι, ίσως και ευρύτεροι
γεωπολιτικοί σχεδιασμοί.
Από την άλλη οι πολιτικές εξελίξεις
στη Γερμανία δείχνουν ισχυροποίηση της καγκελαρίου Μέρκελ, που εκτός απροόπτου
θα οδηγήσουν στην επανεκλογή της. Μία σημαντική διαφοροποίηση όμως που θα
προκύψει από τις γερμανικές εκλογές είναι η πιθανή συμμετοχή των
σοσιαλδημοκρατών στην κυβέρνηση. Ένας «μεγάλος συνασπισμός» είναι προτιμότερος από τον
παρόντα.
Η Γαλλία από την άλλη φαίνεται να
βρίσκεται στην αρχή μιας περιόδου προκλήσεων. Τα πρώτα σύννεφα μαζεύονται πάνω
από το Παρίσι και το μέγεθος αλλά και η πολιτική και οικονομική βαρύτητα της
χώρας αυτής δεν επιτρέπει καθυστερήσεις. Η Γαλλία εμφανίζει πολλά παρόμοια
χαρακτηριστικά με χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Παράλληλα με τις μεταρρυθμίσεις
που πρέπει να κάνει οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Μια κάποιου
είδους αμοιβαιοποίηση του ευρωπαϊκού χρέους και πρόσβαση στο δανεισμό με
παρεμφερείς όρους είναι από ότι φαίνεται αναγκαία προϋπόθεση για την ευρωζώνη
και η Γαλλία μπορεί να πιέσει προς αυτή τη κατεύθυνση.
Για παράδειγμα πως θα ανταγωνιστεί
μια γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία, ή μια ιταλική βιομηχανία την αντίστοιχη
γερμανική όταν η δεύτερη χρηματοδοτείται με υποπολλαπλάσια επιτόκια; Αν
υποθετικά όλος ο απείθαρχος νότος εκσυγχρονιζόταν σε μία βραδιά, αν
καταπολεμούσε διαφθορά, αναποτελεσματικότητα, σπατάλες το πρόβλημα αυτό θα
συνέχιζε να υπάρχει. Πρόβλημα που ναρκοθετεί την πορεία της ευρωζώνης.
Η Ελλάδα φαίνεται ότι αγοράζει
χρόνο συνεχώς. Βέβαια τον αγοράζει αρκετά ακριβά, πληρώνοντας μεγάλο κοινωνικό
κόστος. Η κυβέρνηση συνεργασίας όλο αυτό το διάστημα ασχολήθηκε με τον
προσδιορισμό των δημοσιονομικών μέτρων. Πέραν αυτού, το ίδιο το κυβερνητικό
σχήμα είναι μία σχετικά πρωτόγνωρη εμπειρία τόσο για το πολιτικό προσωπικό όσο
και για το πολιτικό μας σύστημα. Θα κριθεί η αποδοτικότητά της το αμέσως
επόμενο χρονικό διάστημα. Οι αδυναμίες και οι αρρυθμίες έχουν εντοπιστεί. Οι
μεταρρυθμίσεις εκκρεμούν, η διαπραγμάτευση είναι συνεχιζόμενη διαδικασία σε
πολιτικό επίπεδο. Υπάρχει πεδίο δράσης.
Το επόμενο διάστημα οι προσπάθειες
της κυβέρνησης πρέπει να ενταθούν. Αυτή τη φορά δεν υπάρχει πολυτέλεια για
αργοπορίες. Τα πεδία είναι τόσο το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό. Πρέπει να
ασχοληθεί και με τα «μικρά» ζητήματα αλλά και με τα «μεγάλα». Πρέπει να έχει
εικόνα για τις γειτονιές της Αθήνας αλλά ταυτόχρονα και στρατηγική στα τραπέζια
λήψης αποφάσεων. Πρέπει απαραιτήτως να προβεί σε όλους του απαραίτητους
εκσυγχρονισμούς των δομών όμως ταυτόχρονα να ντύσει την προσπάθεια με πολιτικά
επιχειρήματα, με συμβολικές ενέργειες. Η κοινωνία θα την ακούσει – όπως θα
ακούσει και την αντιπολίτευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου