Οι τελευταίες εξελίξεις στο ευρωπαϊκό μέτωπο ήταν ανέλπιστα καλές. Ο πρωθυπουργός πέτυχε να αποσπάσει την δέσμευση για μείωση επιτοκίου, για επιμήκυνση χρόνου αποπληρωμής και συνέβαλε στην απόφαση για τον διπλασιασμό των κεφαλαίων για τον μηχανισμό στήριξης από 250 δις Ευρώ σε 500 δις για την αγορά ομολόγων χρεωμένων χωρών. Στον αντίποδα δεσμεύτηκε για αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και για συνέχιση των μεταρρυθμίσεων. Αναμφίβολα πρόκειται για θετική εξέλιξη. Το είχαμε ανάγκη σε πολλά επίπεδα. Πρώτα στο οικονομικό αλλά σίγουρα και στο ψυχολογικό. Τον τελευταίο καιρό είχαν πυκνώσει τα σκοτάδια πάνω από την χώρα.
Η επικοινωνιακή διαχείριση από πλευράς κυβέρνησης αυτή τη φορά ήταν πιο προσεκτική. Ελαχιστοποιήθηκαν οι προσδοκίες, έγινε λόγος για δύσκολη διαπραγμάτευση, απουσίασε κάθε δέσμευση προς το εσωτερικό και το αποτέλεσμα σήμερα παρουσιάζεται – και είναι- εμφατικά καλό. Φαίνεται πως οι αλλεπάλληλες αστοχίες ενάμιση χρόνου με κόκκινες γραμμές που ποτέ δεν τηρήθηκαν, δεσμεύσεις για μη μέτρα που τελικά πάρθηκαν και υποσχέσεις που έμειναν πουκάμισο αδειανό, έβαλαν μυαλό στο επιτελείο και ορθώς αποφεύχθηκαν. Το κλίμα δεν σήκωνε και άλλες διαψεύσεις. Η στιγμή ήταν οριακή.
Πολλοί υποστηρίζουν πως η μάχη θα κριθεί στην Αθήνα και όχι στην Ευρώπη. Έχουν εν μέρει δίκιο, διότι ότι και να κάναμε, αν προέκυπτε μια κακή για τις ελληνικές θέσεις συμφωνία, θα ήμασταν σχεδόν καταδικασμένοι. Μας δίνεται λοιπόν μια ευκαιρία. Για να πετύχουμε οριστικά, θα πρέπει αυτή τη φορά από το «μαζί τα φάγαμε» να περάσουμε στο «μαζί θα τα φτιάξουμε».
Να στηθούν νέες κοινωνικές συμμαχίες. Οι πολίτες με αίσθημα ασφάλειας να διαβλέπουν το μέλλον τους στην υπό διαμόρφωση κατάσταση. Να μην ανατραπούν εντελώς τα σχέδια ζωής μιας ολόκληρης γενιάς. Να επιστρέψουμε στην Πολιτική. Να υπάρξει επιτέλους μια προοπτική. Να αξιοποιηθούν όλες δυνατότητες της χώρας σε όλα τα πεδία. Να ριχτεί γέφυρα με τον κόσμο της εργασίας που μέχρι στιγμής έχει σηκώσει όλο το βάρος. Να αποκατασταθούν, έστω σε βάθος χρόνου, οι αδικίες που έγιναν.
Το κοινωνικό μέτωπο είναι ακόμη ανοιχτό. Η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας χωρά πολλές και διαφορετικές ερμηνείες. Ο Παπανδρέου πρέπει να ισορροπήσει. Οφείλει να το κάνει πιο πειστικά, πιο πολιτικά. Οφείλει να συντονίσει την κυβέρνηση, να προχωρήσει με τόλμη στις μεταρρυθμίσεις και να εξετάσει κάθε δυνατότητα ενίσχυσης των αδυνάτων. Πλέον όλοι κατάλαβαν ότι το κοστούμι που μας έδωσαν δεν ήταν πανάκεια. Όλοι κατάλαβαν ότι ζητούσαν πάρα πολλά σε σύντομο χρονικό διάστημα από την Ελλάδα. Ας καταλάβει και ο πρωθυπουργός ότι έχει ζητήσει και αυτός πάρα πολλά από τον λαό και ας προβεί και αυτός σε αναθεωρήσεις.
Αυτή η εν δυνάμει ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί. Σε κάποιες πρωτοβουλίες θα υπάρξει κοινωνική συναίνεση. Σε κάποιες άλλες θα υπάρξει αντίδραση. Η αντίδραση ας μην θεωρηθεί προκαταβολικά εναντίωση στην προσπάθεια σωτηρίας της χώρας. Η λιτότητα θα συνεχιστεί. Το κοινωνικό κράτος θα μειωθεί. Ο δημόσιος τομέας θα συρρικνωθεί και πολλές ακόμη βεβαιότητες θα ανατραπούν. Ζητούμενο θα παραμείνει η δημιουργία ενός κοινωνικού ισοδύναμου. Ζητούμενη παραμένει η ανάπτυξη, ή οποία όμως θα προέλθει όχι με μαγικές λύσεις και θεσμικές μόνο παρεμβάσεις, αλλά μέσα από μια συνολική αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να συντονιστεί από ένα ισχυρό πολιτικό κέντρο- την κυβέρνηση.
Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση μοιάζει να ακούει μόνο τις φωνές σε επίπεδο εκλογικής ήττας. Δεν ακούει αντιπροτάσεις και δε σκέφτεται μία παράλληλη πολιτική που θα στηρίζει την ανάπτυξη στην κοινωνική (με την ευρύτερη έννοια) πολιτική.
ΑπάντησηΔιαγραφή