Οι αστοχίες των τελευταίων ημερών φαίνεται πως κοστίζουν στην κυβέρνηση μιας και παρουσιάζει ραγδαία φθορά. Ο πρωθυπουργός αναλώνει το δικό του προσωπικό κεφάλαιο, το υπουργικό συμβούλιο εμφανίζει συμπτώματα ασυνεννοησίας και η κυβέρνηση συνολικά παρουσιάζει σημάδια κόπωσης. Εικόνα δυσανάλογη του χρόνου που κυβερνά.
Το μόνο εύκολο θα ήταν να αναζητηθούν οι αιτίες αυτής της κατάστασης εκεί όπου ζητούνταν τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή σε προσωπικές στρατηγικές, σε έριδες, σε ίντριγκες και παραπολιτικά σχόλια. Δυστυχώς όμως η πηγή του κακού κρύβεται σε μια απλή πραγματική κατάσταση που φαίνεται πως πλέον την αντιλαμβάνονται όλοι. Τα πράγματα όχι μόνο δεν πάνε καλά, αλλά ίσως έχουν χειροτερεύσει. Οι συνολικές λύσεις που αναμένουμε από το εξωτερικό όσο και η καρποφορία των ενεργειών της κυβέρνησης στο εσωτερικό παραμένουν κενά γράμματα. Στη συνολικά δύσκολη συγκυρία έρχονται να προστεθούν και νέα δεδομένα. Η συμπεριφορά των απεσταλμένων της τρόικα, σε συνδυασμό με τις πληροφορίες που ήθελαν τον πρωθυπουργό να συνομιλεί με το ΔΝΤ ενώ διαβεβαίωνε περί του αντιθέτου δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα.
Πέραν των πολιτικών ακραίας λιτότητας που ακολουθούνται, δημιουργήθηκαν ή επανήλθαν στο προσκήνιο νέα και σημαντικά ερωτήματα που αφορούν τόσο τον χρόνο πριν τις εθνικές εκλογές του 2009, όσο και τους πρώτους μήνες του ΠΑ.ΣΟ.Κ στην εξουσία. Ερωτήματα που αν δεν απαντηθούν ούτε αυτή τη φορά πειστικά θα εξασθενήσουν την εικόνα τόσο του πρωθυπουργού όσο και της κυβέρνησης. Ερωτήματα που αν δεν απαντηθούν θα ρίξουν νερό στον μύλο της συνομωσιολογίας, θα απογοητεύσουν ακόμα και τους υποστηρικτές της κυβέρνησης και θα την αφήσουν επικοινωνιακά, κοινωνικά και πολιτικά μόνη σε μια περίοδο που ίσως κρίνει όλο το εγχείρημα.
Βέβαια το ΠΑ.ΣΟ.Κ τόσο σαν κόμμα όσο και σαν κυβέρνηση έχει επιλέξει από την αρχή της διακυβέρνησής του να πατάει σε δύο βάρκες. Από την μια αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και εξορθολογισμός και από την άλλη δήθεν στενοχώρια και ολοφυρμός για το κακό που μας βρήκε. Η τακτική αυτή οδηγεί σε μη μεταρρυθμίσεις ακόμη και εκεί όπου είναι σύμφωνη η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Για παράδειγμα μετά από δύο μήνες ταλαιπωρίας στα φαρμακεία τελικά το επάγγελμα μισανοίγει σε βάθος δεκαετίας. Χάνεται έτσι ο μοναδικός τρόπος που έχει η κυβέρνηση να χτίσει και να στήσει νέες κοινωνικές συμμαχίες ενώ οι παλιές που είχε δοκιμάζονται λόγω μνημονίου.
Αποδεικνύεται έτσι πως το κυβερνητικό επιτελείο δεν πιστεύει πως μπορεί παρά την συγκυρία να βρει κοινωνικούς συμμάχους. Και χωρίς κοινωνικές συμμαχίες κάθε πρωτοβουλία μεταρρύθμισης είναι καταδικασμένη. Απομένει λοιπόν η ριζική αναθεώρηση των επιλογών στην οικονομική πολιτική και η παραδοχή της αποτυχίας των μέτρων που ελήφθησαν για την σωτηρία της χώρας. Ειδάλλως ας εξηγήσει επίσης πειστικά γιατί δεν προχωρά πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά. Διότι ή η συνταγή ανάρρωσης υπό την τρόικα είναι λανθασμένη, οπότε απομένει η παραδοχή του γεγονότος ή η κυβέρνηση στην παρούσα φάση κρίνεται ανίκανη και την λύση θα την δώσει ο λαός. Ή με νέα εντολή στην ίδια ή με εναλλαγή.
«Όσοι αποκλείουν σε μια κοινωνία τη δυνατότητα της ειρηνικής αλλαγής, προεξοφλούν τη βίαιη» είχε πει ο Τζον Κέννεντυ Ας φροντίσει η κυβέρνηση τα πράγματα να εξελιχθούν ομαλά. Και ομαλά σημαίνει δίκαια, αξιοπρεπώς και σε τελευταία ανάλυση ειρηνικά. Ειδάλλως τα δύσκολα αναμένονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου