Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Αριστερόμετρο ( άρθρο μου για την Θεσσαλονίκη της 23/7/2012)


Μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης συνεργασίας είναι γεγονός πως το πολιτικό κλίμα έχει ηρεμήσει. Είναι από την μία η κόπωση της μεγάλης προεκλογικής περιόδου και από την άλλη το ελληνικό καλοκαίρι που ρίχνει τους τόνους. Το παράδοξο είναι πως παρά τις γενικές αυτές συνθήκες, η σχέση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Δημοκρατικής Αριστεράς παραμένει οξυμένη.

Οι όποιες εμφανίσεις του κ. Φώτη Κουβέλη, οι όποιες τοποθετήσεις του, κατακρίνονται σφόδρα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική γραμμή του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς, η συμμετοχή της στην κυβέρνηση, η συνεισφορά της στο σχεδιασμό και την υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής μπαίνουν στο στόχαστρο των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ, πολλές φορές με επιμονή, χαρακτηρισμούς άκομψους και ιδιαιτέρως εχθρικούς. Σαν να μην υπάρχει Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ…

Είναι προφανές πως συγκρούονται δύο πολιτικές. Από την μία η πολιτική της Δημοκρατικής Αριστεράς και από την άλλη αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που προκαλεί όμως εντύπωση είναι το μένος ορισμένων επιθέσεων. Συνοπτικά θα λέγαμε πως η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ προς τη Δημοκρατική Αριστερά είναι μία τακτική επιλογή που όμως αποσκοπεί στην απόκτηση ενός στρατηγικού πλεονεκτήματος. Στόχος είναι η απονομιμοποίηση της Δημοκρατικής Αριστεράς ως κόμμα προοδευτικό, που ανήκει στην αριστερή/ κεντροαριστερή πλευρά του πολιτικού φάσματος.  Ο εξοβελισμός της από αυτά τα πεδία και η μονοπώληση της προοδευτικότητας και της Αριστεράς από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το στοίχημα.

Όσο απομακρύνεται η Δημοκρατική Αριστερά από πολιτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, από προγραμματικές επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ τόσο πιο συντηρητική θεωρείται ή επιχειρείται να φανεί. Πέραν της κεντρικής επιλογής του κόμματος να συμμετάσχει στην κυβέρνηση συνεργασίας, σημεία τριβής είναι οι αποκρατικοποιήσεις, το δημοσιονομικό πρόγραμμα προσαρμογής, η αναμόρφωση του κοινωνικού κράτους, το Μνημόνιο αυτό καθ’ αυτό και η επαναδιαπραγμάτευσή του.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Αποτελεί το πρόγραμμα και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ το μέτρο σύγκρισης στη χώρα για το τι είναι σήμερα προοδευτικό ή αριστερό; Η αποχώρηση της Ανανεωτικής πτέρυγας από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε πολιτικό περιεχόμενο; Δεν διαφοροποιήθηκαν τότε κάποιοι επειδή ακριβώς πίστεψαν σε έναν διαφορετικό δρόμο;

Η προσπάθεια αυτή του ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφει την παλαιότερη τακτική του ΚΚΕ, που λόγω ιστορικών και πολιτικών συνθηκών κρατούσε το αριστερόμετρο και βάσει αυτού δεν αποδέχονταν την σοσιαλδημοκρατία ( έστω την ελληνική version ) ως αριστερά. Σήμερα το ίδιο προσπαθεί να επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος δεν αποδέχεται το παλαιό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας, όποιος αναγνωρίζει πως η ενσωματωτική ικανότητα του κράτους έχει υποστεί καθίζηση, όποιος κοιτά το διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον για να αντλήσει λύσεις, ιδέες και πολιτικές δεν είναι αριστερός και προοδευτικός. Όποιος επισημαίνει πως το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα δεν ενισχύει όσους το έχουν πραγματικά ανάγκη, αλλά πλείστους όσους άλλους που είχαν αυξημένη πολιτική και διαπραγματευτική δύναμη, για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερός. Όποιος συζητά τις αποκρατικοποιήσεις επί της αρχής είναι δεξιός, άσχετα εάν κάνει προσπάθεια για τα δίκτυα, για τις ρυθμιστικές αρχές και άρα τον αυξημένο εποπτικό ρόλο του κράτους. Αριστερό είναι μόνο και πάνω από όλα το κρατικό, το επιδοματικό.

Η διαπάλη αυτή τη στιγμή γίνεται στο χώρο της κεντροαριστεράς. Σε αυτό το χώρο δραστηριοποιούνται ήδη τρία κοινοβουλευτικά κόμματα. Τα χαρακτηριστικά που θα έχει ο ευρύτερος αυτός χώρος θα κριθούν ανάλογα με το κόμμα που θα επικρατήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα εμφανές πλεονέκτημα αλλά ταυτόχρονα και πολλές αδυναμίες. Προσπαθεί με τον ανωτέρω τρόπο να κατοχυρώσει τόσο την πρωτοκαθεδρία του όσο και να εξοβελίσει πιθανούς αντιπάλους. Η Δημοκρατική Αριστερά, ένα κόμμα με μόλις δύο χρόνια ζωής έκανε την υπέρβαση, ξεπέρασε την μερικότητα, την ευκολία του καταγγελτικού λόγου και επιχειρεί να δώσει ένα άλλο παράδειγμα. 

3 σχόλια:

  1. Δεν έχω αποκομίζει την αίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται μόνο κατά της ΔΗΜΑΡ. Ωστόσο, και η ΔΗΜΑΡ έχει το δικό της μερίδιο στην επίθεση ως συγκυβερνόν κόμμα. Με σκληρότερο τρόπο αντιμετωπίζεται η ΝΔ -δικαιολογημένα, βέβαια- και το ΠΑΣΟΚ.

    Σημειώνεις δε όποιος δεν αποδέχεται το παλαιό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας, όποιος αναγνωρίζει πως η ενσωματωτική ικανότητα του κράτους έχει υποστεί καθίζηση, όποιος κοιτά το διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον για να αντλήσει λύσεις, ιδέες και πολιτικές δεν είναι αριστερός.... Και εδώ θα συμφωνήσουμε. Αν ως παλαιό μοντέλο ορίσουμε το φιλελευθερισμό με ισχυρό πυλώνα της οικονομίας το κράτος, ΝΑΙ. Αν ως διεθνές περιβάλλον ορίσουμε την κυριαρχία του κανιβαλιστικού νεοφιλελεύθερου μοντέλου (που αποσιωπάται στο άρθρο, όπως και άλλα μοντέλα όπως το σκανδιναβικό ή της Ισλανδίας ή λατινοαμερικάνικες προσεγγίσεις του φιλελευθερισμού και της σοσιαλδημοκρατίας), ΝΑΙ.

    Η θέση του άρθρου, αποπροσανατολίζει από τα αίτια του χρέους. Παραβλέπει τις κυβερνητικές επιλογές που έφεραν εδώ τη χώρα (Ολυμπιάδα, φοροαπαλλαγές, κακοδιαχείριση κλπ), και εμφανίζει ως φυσική της κρίση.
    Δεν κατάλαβα πώς εξήχθη το συμπέρασμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ένα κοινωνικό κράτος που κάποιοι το εξαπατούν. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς αριστερός που θέλει τέτοιο Κοινωνικό Κράτος. Αντίθετα, στο όνομα της μείωσης αποδοχών και κρατικής προστασίας προς τους ευπαθείς, δεν μπορούμε να καταργήσουμε το Κοινωνικό Κράτος.

    Και φυσικά, όποιος συζητά τις αποκρατικοποιήσεις επί της αρχής είναι δεξιός (με την έννοια του νεοφιλελεύθερου, που θέλει διάλυση του κράτους ή το κράτος ως μη οικονομικό μηχανισμό μόνο και μόνο για να εξυπηρετεί την αστική τάξη και να παράγουν κέρδος οι υπάλληλοί του).
    Αριστερό πάνω από όλα είναι να διατηρείται σε στέρεες βάσεις το κράτος, ως μέσο προστασίας των αδυνάτων, ως μέσω συγκέντρωσης φόρων και αύξησής τους σε βάρος των πλουσιότερων με κλιμακώσεις εισοδηματικές (και φυσικά όχι ληστρικές φοροαπαλλαγές ή έργα βιτρίνας για να δίνουμε χρήματα στους αστούς).

    Θα συμφωνήσω, απόλυτα, στο συμπέρασμά σου: Η διαπάλη αυτή τη στιγμή γίνεται στο χώρο της κεντροαριστεράς. Σε αυτό το χώρο δραστηριοποιούνται ήδη τρία κοινοβουλευτικά κόμματα. Τα χαρακτηριστικά που θα έχει ο ευρύτερος αυτός χώρος θα κριθούν ανάλογα με το κόμμα που θα επικρατήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή