Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Η ώρα της ‘’άλλης’’ Ευρώπης ( άρθρο μου για την Θεσσαλονίκη της 5/3/2012)


Η κρίση είναι και ελληνική αλλά είναι και ευρωπαϊκή. Είναι και παγκόσμια. Βέβαια οι αιτίες δεν ταυτίζονται. Απλά συγχρονίστηκαν και τα αποτελέσματα αυτού του συγχρονισμού εδαφικοποιήθηκαν στην Ελλάδα η οποία είχε τις δικές τις ιδιαιτερότητες, τα δικά της δομικά προβλήματα. Δεν είναι τυχαίο πως η πίεση που δέχεται η χώρα μας είναι πολλαπλάσια των υπολοίπων, ακόμη και αυτών που βρίσκονται σε δύσκολο σημείο.
Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε αλλά δεν πρέπει και να στηριζόμαστε εξολοκλήρου σε αυτή τη διαπίστωση. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι διττός. Είτε να αποκοπούμε από τις παγκόσμιες και ευρωπαϊκές εξελίξεις και αγώνες  θεωρώντας πως είμαστε αποκλειστικοί υπεύθυνοι από την μία, είτε εστιάζοντας και ελπίζοντας σε μάχες που θα κριθούν στο Παρίσι, το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον να μην προχωρήσουμε σε ώριμες πλέον μεταρρυθμίσεις που επιβάλλεται να κάνουμε σαν χώρα.
Αυτή η ιδιομορφία σε συνδυασμό με την τρομακτική πίεση που ασκείται στην κοινωνία θολώνει τις εγχώριες πολιτικές και ιδεολογικές αναζητήσεις και δεν επιτρέπει την ευθυγράμμιση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Όσο ο κίνδυνος της άτακτης χρεοκοπίας επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια μας, τόσο αυτή η σύγχυση θα οδηγεί σε ισχυροποίηση ακραίων φωνών και αδόκιμων επιλογών και λύσεων.
Η λύση τόσο στο ελληνικό πεδίο όσο και στο ευρωπαϊκό είναι πολιτική. Πρώτα θα ορίσουμε σαν Έλληνες και σαν Ευρωπαίοι ποια κοινωνία θέλουμε και μετά θα προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε τις υλικές και θεσμικές προϋποθέσεις που θα υπηρετούν αυτό το στόχο.
Οι Γάλλοι, όντας η πολιτική καρδιά της Ευρώπης το έχουν καταλάβει. Ο υποψήφιος των σοσιαλιστών φαίνεται να θέτει το ζήτημα στην σωστή του διάσταση. Ακόμη και η μετριοπαθής αυτή διαφοροποίησή του από το συντηρητικό κατεστημένο της Ε.Ε φαντάζει λυτρωτική αλλά και εξαγριώνει το τελευταίο.
Οι φωνές που κάνουν λόγο για ανάπτυξη, για εργασία, για κοινωνικό κράτος πληθαίνουν. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες. Οι λαοί θα επανακτήσουν ρόλο στα πράγματα. Η παράδοση της ηπείρου μας το φανερώνει. Οι ταξικοί αγώνες, οι πολιτικές μας κοινωνίες, η ιστορία το καταδεικνύει.
Παρόλα αυτά όμως εμείς στην Ελλάδα έχουμε και δικό μας ανήφορο. Μεταρρυθμίσεις και αλλαγή παραγωγικού και αναπτυξιακού μοντέλου πρέπει να υλοποιηθούν. Οι ιδιαιτερότητες της χώρας μας και η καθυστέρηση πρέπει να ανατραπεί. Να υπερβούμε το μνημόνιο θετικά. Να επαναστατήσουμε κατά των δεδομένων με δική μας στρατηγική, με δική μας θέληση. Στο βαθμό που εμείς πετυχαίνουμε τόσο θα ισχυροποιείται η θέση μας. Θα μπορούμε να ενώσουμε τη φωνή μας με των υπολοίπων. Θα πάψουμε να είμαστε ο παρίας των ανεπτυγμένων κρατών.
Καλούμαστε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο. Είναι δύσκολο το εγχείρημα. Σε περιβάλλον ύφεσης μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται. Αναρωτιέμαι όμως εάν η μηχανοργάνωση του δημοσίου τομέα είναι κάτι δραματικό; Εάν ο περιορισμός της φαρμακευτικής δαπάνης είναι παραλογισμός. Εάν η αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης, της δικαιοσύνης, του φορολογικού μηχανισμού έχει προαπαιτούμενο την ανάπτυξη ή αντίθετα θα συμβάλει σε αυτή. Αντίθετα από την άλλη η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων είναι κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να ανατραπεί. Οι ιδιωτικοποιήσεις να γίνουν με άλλο τρόπο. Δεν είναι λαϊκισμός να ζητάς την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου. Είναι λαϊκισμός όμως όταν το ζητάς χωρίς να γνωρίζεις ότι μέχρι σήμερα καταπατούνταν, κατασπαταλούνταν και χρησιμοποιούνταν ανορθολογικά.
Συμπερασματικά ιεραρχούμε ανάγκες, στόχους και δυνατότητες. Κινητοποιούμε όλες τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. Προβαίνουμε σε μεταρρυθμίσεις και ενώνουμε τη φωνή μας με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πλατείες. Αν το κάνουμε αυτό τότε πραγματικά θα γεμίσουν και εκείνες – υπέρ μας αλλά και υπέρ μια άλλης Ευρώπης .

1 σχόλιο:

  1. Πολύ καλό άρθρο. Βέβαια, για το λαϊκισμό έχω διαφορετική άποψη, όπως και για την ανάπτυξη, αλλά πολύ καλό τούτο το άρθρο. Σκέφτηκες, όμως ποτέ μία προσέγγιση κοινωνικής ανάπτυξης ως μοντέλο οικονομίας; Μίας ανάπτυξης που να προβάλλει και να προωθεί κοινωνικές δράσεις για τους πολίτες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή